“รับชงรับใช้อะไรกัน” เสียงของมารดาดูแปลกไปจากทุกวันในความคิดของเธอ
“ดูยายหนูลูกเราสิคะ พูดจาเหมือนเราเป็นคนใจไม้ไส้ระกำไปได้” มาตาหันไปพูดกับสามี คล้ายตัดพ้อ แต่ก็ประชดประชันอยู่ในที
“หนูไม่ใช่คนใช้สักหน่อย จะรับชงรับใช้อะไรกัน” บิดาก็แปลกนักในความคิดของนราวดี วันนี้ทุกคนดูแปลกประหลาดไปหมด เธอกะพริบตามองครอบครัวตัวเองตาปริบๆ
นราวดีมองครอบครัวของเธอด้วยความฉงนงุนงง เธอกะพริบตาซ้ำๆ ลองสัมผัสตัวเองดูก็ไม่ได้ฝันไป หยิกดูก็รู้สึกเจ็บ
“พ่อจะไม่อ้อมค้อมล่ะนะหนูเล็ก” น้ำเสียงของบิดาเหมือนร้อนรนชอบกล
“ค่ะคุณพ่อ”
“คุณสนน่ะเขาอยากจะแต่งงานกับลูก”
“คะ... คุณพ่อว่าอะไรนะคะ!!!” นราวดีอ้าปากค้างตาโตเมื่อได้ยินบิดาพูดแบบนั้น
“ไม่ผิดหรอก ตามที่พ่อเขาพูดนั่นแหละ” มาตาพูดสำทับสีหน้านั้นดูแปลกประหลาดเช่นเดิม
“แหม... อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยเหรอคะ นุสพลาดเรื่องสำคัญอะไรไปรึเปล่าคะ” นุสบาที่เพิ่งกลั
