“ถอยออกไปห่างๆ เลย”
“นี่อย่าทะเลาะให้ลูกเห็นสิ ไม่ดีนะ”
“ไม่ได้ทะเลาะค่ะ”
“ไม่ทะเลาะยังไง เธอไล่ฉันตลอด ลูกอาจจะชอบให้เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ได้”
“อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเหรอคะ” เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ
“ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ”
“คุณเองไม่ใช่เหรอ ที่พูดว่าถ้าฉันคลอด คุณจะพรากลูกไปจากอกฉัน”
“เธอยังคิดเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ” เขายอมรับว่าตอนนั้นพูดไปเพราะอยากแก้แค้นล้วนๆ ไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นจริงๆ เสียหน่อย
“ฉันจำทุกอย่างที่คุณพูดนั่นแหละค่ะ”
“ทำไมผู้หญิงถึงความจำแม่นนักล่ะ”
“ไม่ใช่ผู้หญิงหรอกค่ะ ทุกคนน่ะ ถ้าใครโดนแบบฉัน ต้องจำกันทั้งนั้น หรือคุณเองจะลืมมันไปง่ายๆ ทีคุณยังแค้นพ่อของฉัน ยังแค้นฉันเลย”
“ก็จริงนะ” สนถอนใจหนักๆ
“ฉันไม่ยอมให้คุณพรากลูกไปจากอกฉันหรอกนะ”
“ทำไมยังคิดว่าฉันจะพรากลูกไปจากอกเธออีกล่ะ”
“คุณหมายความว่ายังไงคะ”
“ฉันจัดห้องให้เธออยู่กับลูก ให้อยู่อย่างสบาย คิดว่า.
