“ฉันอาจจะใจร้ายน้อยกว่าครอบครัวของเธอหรือใจร้ายน้อยกว่าเธอก็ได้” เขาพูดเหมือนหยัน ร่างกายขยับเข้าออกในเรือนร่างสาวอย่างหนักหน่วงขึ้น นราวดีเผยอริมฝีปากร้องครวญครางเธอหยัดสะโพกให้เขาตามสัญชาตญาณ ถึงแม้ใจนั้นจะบอกให้เกลียดเขามากแค่ไหนก็ตามที แต่สุดท้าย... เธอแพ้เขาเสมอ แพ้ในทุกๆ อย่างๆ ทุกๆ ทาง
“เธอไม่มีวันเอาชนะฉันได้หรอก” เขาพูดเหมือนดักคอ
“ฉันไม่อยากเอาชนะคนอย่างคุณหรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะ” เขาเลิกคิ้วขึ้น
“เพราะคนอย่างคุณร้ายกาจ เลวด้วย ถ้าฉันต้องเอาชนะคนอื่นคุณคงต้องเลวกว่าคุณหลายเท่า” เธอแดกดันเขา ดวงตาเขาวาวโรจน์ขึ้นมากับประโยคของเธอ
“เธอไม่ร้ายกาจงั้นรึ”
“แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ”
“เดี๋ยวนี้กล้าต่อปากต่อคำกับฉันนะ” เขาก้มลงมาหา เธอหลบตาเขา สนจึงเชยคางเธอให้แหงนเงยขึ้นมองหน้าเขา
“มองหน้าผัวตัวเองหน่อย จะได้จำไปจนวันตาย”
“ฉันไม่อยากจำคนอย่างคุณนักหรอก” เธอพูดใส่หน้าเขา เสียงสั่นๆ เพราะ
