บทที่ 4 ถุงยาง
2137 คำ
มินิมาร์ต a
"ทั้งหมดกี่บาทคะพี่นุ่น" คนตัวเล็กเอ่ยถามพี่เจ้าของมินิมาร์ตหน้าปากซอยบ้านโฮสต์ วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์คนตัวเล็กจึงไม่มีเรียน จึงได้แต่อุดอู้อยู่แต่ในบ้านโฮสต์ เป็นเพราะตัวเธอมีเพื่อนไม่มากจึงไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหนกับใคร
และเพื่อนที่มีอยู่... คงไม่ได้อยากให้เธอเล่นด้วยขนาดนั้น
"ห้าสิบบาทค่ะน้องขิม ทำไมวันนี้ซื้อน้อยจัง ปกติน้องขิมต้องเปย์หมดร้านพี่นี่นา" พี่นุ่นเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ พร้อมกับหยิบพวกขนมกับลูกอมใส่ถุงให้
"ทั้งตัวขิมมีอยู่แค่สองร้อยเองค่ะพี่นุ่น ต้องประหยัดจนถึงสิ้นเดือนเลย ไม่งั้นขิมเหมาทั้งร้านไปแล้วเนี่ย" เธอเอ่ยบอกพร้อมกับเปิดกระเป๋าที่มีเงินอยู่ในนั้นเพียงไม่กี่บาทให้ดูอย่างขำๆ ไม่ใช่ว่าเงินเธอไม่มีแต่วันนี้ยังไม่ได้กดเงินสดต่างหากล่ะ
"ว่าไปนั่น ฮ่าๆ" เธอกับพี่นุ่นเจ้าของร้านค่อนข้างสนิทกันพอสมควร เพราะตั้งแต่ย้ายเข้ามาในบ้านโฮสต์หยก เธอก็เข้าร้านมินิมาร์ตของพี่นุ่นตลอด ทั้งที่เซเว่นอยู่ถัดไปอีกเพียงแค่ไม่กี่ซอยเท่านั้น
สายขิมคุยกับพี่นุ่นอีกไม่กี่คำก็ขอตัวกลับ เพราะเธอมีรายงานที่ต้องทำค้างอยู่ที่บ้าน และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมารายงานกลุ่มกับแก๊ง 'พวกเรามันกาก' ก็ยังไม่เสร็จ
มันจะเสร็จได้ยังไงในเมื่อพวกเขาเอาแต่เตะบอล แล้วให้เธอนั่งทำอยู่คนเดียว : (ไอ้พวกนิสัยแย่เอ๊ย! ถึงแม้ตอนหลังจะตกลงกันว่าจะกลับไปทำตามหัวข้อที่ได้รับกันก็เถอะ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครส่งความคืบหน้ามาให้ แบบนี้คงยังทำกันไม่เสร็จแน่ๆ เพราะแต่ละวันเอาแต่แข่งฟุตบอลกันยังไงล่ะ!
อีกทั้งวันนี้ยังนัดเธอให้ไปทำรายงานอีกด้วย เมื่อเธอถามว่าทำที่ไหน ยังมีหน้ามาบอกว่าข้างสนามบอลอีก แม่ง!! : ( ใครจะบ้าไปล่ะ
แต่สุดท้ายก็ต้องนัดทำวันอื่นอยู่ดี เพราะดูแล้วงานน่าจะไม่เสร็จ : (
ติ๊ง!
คนตัวเล็กที่เพิ่งจะเดินออกจากร้านได้ไม่กี่ก้าวได้ยินเสียงจากแอปพลิเคชันแช็ตดังขึ้น เมื่อยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นข้อความจาก 'สายป่าน' ทำเธอเบ้หน้าเล็กน้อย
ไม่ค่อยอยากคุยยัยนี่เท่าไหร่ แต่ก็ต้องตอบไปเพราะเธอเผลอเปิดอ่านมันแล้วยังไงล่ะ
ป่าน : ขิมว่างปะ
ทุกครั้งที่สายป่านทักมาทีไร ก็มักจะมีเรื่องที่จะใช้งานเธอทุกครั้งเลย แต่เอ๊ะ...ทำไมครั้งนี้หางตาเธอมันถึงกระตุกแปลกๆ ยังไงไม่รู้
สายขิม : มีอะไรงั้นเหรอ
เธอพิมพ์กลับไปตามมารยาทก่อนกลอกตาขึ้นด้านบนอย่างรำคาญ ทั้งที่อยากให้สายป่านพิมพ์มาให้ครบตั้งแต่ประโยคแรก เพราะต่อให้เธอไม่ว่างยังไงอีกคนก็จะใช้งานเธออยู่ดียังไงล่ะ
ป่าน : เราจะฝากซื้อของหน่อย ว่างหรือเปล่า
ฝากซื้อของ?
คนตัวเล็กขมวดคิ้วมุ่น ก็ตอนนี้สายป่านอยู่ข้างนอกไม่ใช่เหรอ จะใช้ให้เธอซื้อของทำไมกัน แต่ก็ทำได้เพียงถามคำถามนั้นในใจเท่านั้น
สายขิม : ว่างดิ อยู่ร้านค้าพอดี ป่านจะเอาอะไรเหรอ
ยังดีที่ตัวเธอยังไม่ได้เดินไปไหน ไม่งั้นคงได้เดินกลับไปกลับมาแน่ๆ แค่คิดก็เมื่อยขาแล้ว
คนตัวเล็กที่มองข้อความแช็ตของเพื่อน? เพื่อดูว่าสายป่านจะใช้ให้เธอซื้ออะไร แต่ข้อความของสายป่านนั้นทำเธอแทบสะดุดขาตัวเอง
ป่าน : ดีเลย งั้นเราฝากซื้อถุงยางหน่อยได้ไหม
สายขิม : ถุงยางที่มียางอยู่ข้างใน หรือถุงยางอนามัยอ่า
คนตัวเล็กเอ่ยถามไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เพราะของอย่างหลังมันเป็นของใช้ส่วนตัวนะ ถ้าจะใช้ให้เธอไปซื้อให้น่ะ
แต่เธอคงหวังมากไปที่อยากให้สายป่านตอบว่า 'ถุงยางที่มียางอยู่ข้างใน'
ป่าน : ถุงยางอนามัยสิ เราจะเอาถุงยางที่มียางอยู่ข้างในไปทำไมล่ะ เธอก็ถามแปลกๆ
นั่นสินะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะใช้ให้เธอไปซื้อให้น่ะสิ
สายขิม : อ่า ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจไง
ป่าน : งั้นก็ไม่แปลกหรอก เพราะขิมยังไม่มีใครเอา เอ๊ย! เราหมายถึงยังซิง คริๆ ล้อเล่นน่ะ ขำๆ ไง
สายขิม : ....
เธอไม่ได้ตอบกลับ อีกทั้งยังขำไม่ออกอีกด้วย ท้องน้อยรู้สึกปวดมวนคล้ายกับอยากอาเจียนให้กับความสัมพันธ์ของเธอและสายป่าน ของพวกนี้มันสมควรให้เธอซื้อจริงๆ เหรอ อยากจะปฏิเสธนะแต่ก็กลัวว่าจะโดนโกรธ
ป่าน : ซื้อให้ด้วยนะ แบบไหนก็ได้ไซซ์ 52 นะขิม เอามาให้เราที่คอนโดด้วยนะ เดี๋ยวแชร์โลเคชันไปให้
สายขิม : อืม
เพราะไม่รู้จะปฏิเสธยังไง คนตัวเล็กถึงได้ตอบไปเพียงสั้นๆ แค่นั้น ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในมินิมาร์ตของพี่นุ่นอีกครั้ง
"พี่นุ่นที่ร้านมีถุงยางขายปะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามออกไป ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาดูเงินที่เหลืออยู่ไม่กี่บาท
ว่าแต่ถุงยางกล่องหนึ่งมันเท่าไหร่กันนะ
"มีดิ จะเอากี่เส้นล่ะ มีขายแยกด้วยนะถุงละสิบบาท" พี่นุ่นไม่พูดเปล่ายังหันตัวไปหยิบถุงใส่ยางรัดแกงมาให้เธอตรงหน้าเคาน์เตอร์อีกด้วย สายขิมได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับ 'ถุงยาง' คนละความหมายที่เธอเอ่ยถึง
"ไม่ใช่ๆ ขิมหมายถึงถุงยางที่เขาเอาไว้โซเดมาคอมกันอะ"
พูดแล้วก็ได้แต่ยกมือขึ้นเกาแก้มอย่างเขินๆ เธอไม่เคยซื้อพวกนี้มาก่อนเลยทำตัวไม่ถูกเวลาโดนจ้องหน้าขนาดนี้
"ฮะ? น้องขิมจะซื้อถุงยางเหรอ เรามีแฟนแล้วเหรอ พี่กะจะชงขิมให้น้องชายพี่สักหน่อย" พี่นุ่นทำสีหน้าเสียดายออกมาอย่างแซวๆ เธอรู้ว่าพี่แค่แซวเล่นเท่านั้น ไม่ได้ชงเธอกับน้องชายเขาจริงๆ สักหน่อย
"เปล่าๆ ขิมยังไม่มีแต่เพื่อนฝากซื้อน่ะค่ะ" เธอเอ่ยบอก
"อ้อ ร้านพี่ไม่มี ขิมไปหาซื้อที่เซเว่นโน่น แล้วเพื่อนที่ไหนฝากซื้อของใช้ส่วนตัวกันแบบนี้ ไม่น่ารักเลย"
เมื่อโดนถามว่าเพื่อนคนไหนทำคนตัวเล็กเลิ่กลั่กไปหมด
"อ่า เพื่อนแถวๆ นี้แหละ"
เธอไม่กล้าบอกว่าเป็นสายป่าน เพราะพี่นุ่นกับมัมหยกสนิทกัน อาจทำให้เกิดปัญหาได้ และความซวยอาจย้อนกลับมาหาเธอเองนี่แหละ
"คิดจะนอนกับใคร ก็ควรมาซื้อเองปะ ถ้าอายที่จะซื้อก็ไม่สมควรได้ปี้ใครแล้ว : (" ดูเหมือนพี่นุ่นจะไม่ค่อยพอใจแทนเธอมากๆ มันแสดงออกมาจากสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเธอกลัวว่าจะเผลอพลั้งปากบอกชื่อไปจึงเอ่ยขอตัวก่อน
"ขอบใจนะพี่นุ่น ขิมไปก่อนนะ"
"เราก็อย่าปล่อยให้ใครมาบังคับง่ายๆ อีกนะขิม"
"ค่ะพี่นุ่น"
คนตัวเล็กได้แต่รับปากพี่นุ่นส่งๆ ไป บางทีอาจไม่มีใครบังคับเธอก็ได้ แต่เธอแค่อยากทำเพื่อเอาใจเพื่อน เผื่อวันหนึ่งเพื่อนคนนั้นจะมองว่าเธอเป็นเพื่อนบ้างเท่านั้นเอง
เพราะตอนนี้เธอแทบไม่มีเพื่อนที่ไหน มันเหงาเหมือนกันนะ
@เซเว่น ซอยศิลาทอง
คนตัวเล็กยืนมองซ้ายมองขวาอยู่หน้าชั้นวางของที่มีเหล่าบรรดากล่องถุงยางอนามัยหลากหลายยี่ห้อ หลากหลายรส และหลากหลายไซซ์ หัวคิ้วเธอขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปมอยู่แล้ว ในสมองมันเริ่มตั้งคำถามขึ้น
'จะรู้ได้ไงว่าไซซ์ไหนคือ 52'
นี่คือคำถามในหัวที่ตีดันจนยุ่งไปหมด ทำให้เธอได้แต่ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้นเกือบจะห้านาทีอยู่แล้ว
ต้องขอบอกก่อนว่าเธอไม่เคยซื้อของแบบนี้มาก่อนในชีวิต อีกทั้งคนในเซเว่นยังเยอะมากอีกด้วย เธอจึงรอให้คนน้อยๆ แล้วค่อยไปถามพนักงานเอาทีหลัง จะให้เธอหยิบมาดูแบบพิจารณาก็ไม่กล้าพอ....
จนกระทั่งคิดว่าคนในเซเว่นเบาบางมากพอแล้ว คนตัวเล็กจึงหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาพนักงานที่ยืนอยู่ใกล้เธอมากที่สุด และสายตาเธอไปสะดุดเข้ากับร่างสูงของใครบางคนที่ยืนหันหลังเลือกของอยู่ตรงชั้นวางของข้างหลังเธอ และมีพนักงานผู้หญิงยืนจัดของอยู่อีกเช่นเดียวกัน
แค่คุ้นๆ แต่คงไม่ใช่คนรู้จักหรอกมั้ง ว่าแล้วคนตัวเล็กก็เลือกที่จะเมินร่างสูง ก่อนจะเข้าไปหาพนักงานผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน
"พี่คะ หนูอยากได้ถุงยางไซซ์ 52 น่ะค่ะ พอจะรู้ไหมคะ ว่าอันไหน"
"รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวหาให้ค่ะ" พนักงานสาวตอบมาอย่างสุภาพก่อนจะเดินไปหาให้คนตัวเล็ก สายขิมเองก็แอบดีใจที่พนักงานไม่ได้มองเธอแปลกๆ อย่างที่คิดไว้ ก็เผลอยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ แต่รอยยิ้มของเธอกลับหุบไปโดยพลัน เมื่อสายตาดันไปสบกับเจ้าของร่างสูงที่ยืนมองเธออยู่
กึก!
"นาย..." คนตัวเล็กชะงักพร้อมกับดวงตาที่เบิกโพลงด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าคนที่เธอคิดว่าคุ้นหน้าคุ้นตาเหมือนเคยเจอที่ไหนจะกลายเป็นอีตาเจย์อาร์เสียได้
แล้วเมื่อกี้ได้ยินปะเนี่ย!! โคตรขายหน้าเลย
"มาซื้อไรงั้นเหรอ" เขาเอ่ยถามเสียงแผ่ว แต่กลับขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับส่งสายตาไปมองยังข้างหลังคนตัวเล็ก สายขิมได้แต่ทำสีหน้าเลิ่กลั่ก พร้อมกับเอ่ยเบี่ยงประเด็นออกไป
"อะ เอ่อ เปล่า นายมาซื้อของเหรอ"
"ก็เออดิ ไม่เห็นหรือไง"
กวนตีนเหมือนเดิมเลย เธอเห็นแล้วโว้ย! แค่ถามไปตามมารยาทน่ะเขารู้จักปะ ว่าแล้วสายตาเธอกลับไปโฟกัสยังของที่เขากำลังเลือกซื้ออยู่พบว่าเป็นขวดสปอนเซอร์ กับพวกขนมจุกจิกทั้งหลาย สงสัยไปหาเพื่อนที่สนามฟุตบอลแน่ๆ
"ว่าแต่เธอหาอะไรงั้นเหรอ" เมื่อคนตัวเล็กยืนหันซ้ายหันขวาเพื่อรอพนักงานเติมของเขาจึงเอ่ยถาม เอ่อ หมายถึงถุงยางไซซ์ 52 ที่ไม่ได้อยู่ในชั้นน่ะ ก็ว่าอยู่หาไม่เจอเพราะพนักงานยังไม่ได้เอาของมาเติมนี่เอง
"ไม่ได้หา ฉันแค่..." ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะเอ่ยแก้ตัวใดๆ พนักงานสาวที่เดินมาทางด้านหลังก็เอ่ยพูดกับเธอพร้อมกับยื่นกล่องสี่เหลี่ยมมาให้ตรงหน้า
"นี่ค่ะคุณลูกค้า ถุงยางขนาดไซซ์ 52 ผิวขรุขระ กลิ่นช็อกโกแลตได้แล้วค่ะ ขอโทษที่ต้องให้รอนะคะ"
"...!!!" สายขิมได้แต่กะพริบตาปริบๆ มองกล่องถุงยางที่พนักงานยื่นมาให้ สลับกับใบหน้าหล่อของเจย์อาร์ที่แสดงสีหน้าอึ้งกิมกี่ พร้อมกับหัวคิ้วของเขาที่กระตุก
"..."
เจย์อาร์เอาแต่จ้องหน้าเธอด้วยใบหน้านิ่ง จนเธอเดาอารมณ์เขาไม่ถูก ตอนแรกก็คิดว่าคนปากเสียแบบเขาจะเอ่ยแซวเสียอีก
เพราะปกติคนนิสัยแบบเจย์อาร์มันต้องปากเสียหาเรื่องแกล้งเธอสิ แต่ทำไมวันนี้ดูแปลกไปหว่า นี่มันผิดคาดมากเพราะเขาเอาแต่มองเธอด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก เหมือนจะหงุดหงิด และไม่พอใจอะไรบางอย่างจนเธอไม่กล้าจะยืนอยู่ตรงนี้อีกต่อไป
"ฉันไปก่อนนะ นายซื้อของไปแล้วกัน" ว่าแล้วก็รีบยื่นมือไปรับของที่พนักงานส่งให้ก่อนจะเดินลิ่วมายังเคาน์เตอร์จ่ายเงินทันที ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขาอีก โดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าร่างกำยำได้เดินตามหลังเธอมาติดๆ พร้อมกับวางตะกร้าของลงบนเคาน์เตอร์ที่เธอยืนอยู่
"พี่ครับ คิดเงินรวมไปเลย"
"...!!"
- ผู้เขียน
