บทที่ 13 คิดถึงเธอ
2183 คำ
'ทักมาหาแบบนี้ คิดถึงฉันหรือไง :P'
ข้อความของเขาทำคนตัวเล็กถึงกับอดอมยิ้มไม่ได้ คนอะไรทำไมขี้อ่อยขนาดนี้ นี่คงพูดแหย่เธอเล่นเหมือนอย่างเคย
เธอกับเขาไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ดูเหมือนวิชาเลือกที่เธอกับเขาลงเรียนเหมือนกัน เจย์อาร์จะโดดเพราะต้องไปซ้อมบอลที่กำลังจะแข่งเร็วๆ นี้ แต่ถึงแบบนั้นอาจารย์ในคลาสคงไม่รู้หรอกว่าใครมาหรือขาดเด็กตั้งเกือบร้อย อีกอย่างในคลาสยังไม่เช็กชื่อด้วย
ล่าสุดที่เจอกันคงเป็นเมื่อสามสี่วันที่แล้วเองมั้ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ทักมาหาเธอทุกวันเลยถึงแม้ไม่ได้โทรคุยกันทุกวันก็ตาม แล้ววันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเป็นคนทักหาเขาก่อน
นั่นเป็นเพราะเธออาจจะรู้สึก...
'อืม คิดถึง' คนตัวเล็กพิมพ์กลับไปลองแหย่เขาเล่นดูบ้างเหมือนกับที่เขาชอบอ่อยเธอเล่นนั่นแหละ จนมันขึ้นว่า Read จากฝั่งของเขา
'....'
แล้วหมอนี่ก็ไม่ได้พิมพ์อะไรกลับมาเกือบหนึ่งนาทีเลยทีเดียว สายขิมจึงพิมพ์หาเขาอีกครั้ง
'ทำไมเงียบไปล่ะ'
หลังจากที่เธอพิมพ์ข้อความล่าสุดได้ไม่นานเขาก็รีบพิมพ์ตอบกลับมาทันที
ติ๊ง!
'ไปหาได้ไหม อยู่ไหน'
ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น แต่นั่นก็ทำให้หัวใจของเธอพองโตขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
'บ้าเหรอ จะนอนแล้ว' นี่มันสี่ทุ่มแล้วนะ ถ้าไม่ดึกเกินไปเธออาจจะบอกเขาไปแล้วว่าอยู่ไหน แต่เขาจะมาจริงหรือปล่อยให้เธอเก้อก็เรื่องของเขาอีกทีนะ
ติ๊ง!
'งั้นวิดีโอคอลได้ไหม อยากเห็นหน้าเธอ'
ข้อความของเขาที่ส่งมาทำสายขิมลังเล ก่อนจะหันไปมองตัวเองในกระจกเช็กว่าตัวเองดูดีแล้วหรือยัง ทั้งที่ไม่เคยต้องประหม่าเมื่อเขาโทรหามาก่อน อาจเป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เขาขอวิดีโอคอล
'ได้ดิ แต่แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยนะ'
หมายถึงเธอใส่แค่เสื้อสายเดี่ยวอีกทั้งยังไม่ได้ใส่ชุดชั้นในอีก แต่ให้เขามองเห็นแค่หน้าก็พอแล้วแหละมั้ง
Rrrrrrrrrrrrrr
ไม่นานเขาก็โทรมาแบบวิดีโอคอล สายขิมจึงกดรับทันที
"ไหนมีคนคิดถึงฉันงั้นเหรอ" ใบหน้าหล่อส่งรอยยิ้มยั่วกวนประสาทมาให้ทันทีที่เธอกดรับ ส่วนคนตัวเล็กก็ทำเพียงส่งยิ้มให้เขาไป
"อืม คิดถึงม้ากมากกกก" คนตัวเล็กลากเสียงแบบประชดประชันใส่เขาไป ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของเขาดังขึ้น เธอจึงเอ่ยถามต่อ "แล้วนายอยู่ไหน" ดูจากข้างหลังเหมือนเขาจะอยู่ในห้องนอนนะนั่น
"อยู่บ้านกลับมาเอาของน่ะ เดี๋ยวกลับคอนโดแล้วเนี่ย" เขาแพลนกล้องให้เธอดูรอบๆ ว่าภายในห้องนั้นเขาอยู่คนเดียว ก่อนจะหันกลับมาส่องหน้าตัวเองอย่างเดิม
ที่ให้ดูเมื่อกี้ทำอย่างกับคนที่เป็นแฟนเขาทำกันเลย หมายถึงให้เธอดูว่าเขาอยู่คนเดียว ไม่ได้มีใครอยู่ด้วยน่ะ
"แล้วพรุ่งนี้นายมีเรียนไหม" คนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นว่าต่างคนต่างเอาแต่จ้องหน้ากัน กลัวจะเขินกล้องจนไม่กล้ามองหน้าเขาน่ะ
"มีเรียนบ่าย"
"งั้นคงไม่ได้เจอกันอีกอะดิ" คนตัวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียดายเล็กน้อย เธอมีเรียนเช้าส่วนคลาสบ่ายไม่มีเรียน
เจย์อาร์หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นสีหน้าเสียดายของเธอ มันอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ เพราะปกติเธอจะไม่ค่อยแสดงท่าทีว่าสนใจเขาเท่าไหร่นัก มีแต่เขานี่แหละที่ชอบหยอดเธออยู่ทุกวัน
"อยากเจอฉันเหรอ ทนคิดถึงหน้าหล่อๆ ของฉันไม่ได้ล่ะซี้ :)"
"ยี้ หลงตัวเอง ใครอยากเจอหน้านายมากขนาดนั้นกัน" ว่าแล้วก็เบะปากให้เขาอีกหนึ่งครั้งอย่างหมั่นไส้
แต่คำพูดต่อมาของเขานั้น...
"แต่ฉันอยากเจอเธอนะ คิดถึงน่ะ"
เจย์อาร์ส่งยิ้มบางๆ มาให้ เหมือนกับเขาคิดถึงเธอจริงๆ นั่นแหละ สายตาที่เขาจ้องผ่านเลนส์กล้องเต็มไปด้วยความรู้สึกคิดถึงจนเอ่อล้นออกมา
อ่า.. อยากให้เขามาหาคืนนี้เลยเนี่ย อุตส่าห์เล่นตัวตั้งนานโดนอ้อนไปทีหนึ่งถึงกับไม่อยากเล่นตัวต่อแล้วเนี่ย :(
"เดี๋ยวค่อยเจอกันไง" คนตัวเล็กบ่นอุบอิบ พลางเบือนหน้าไปมองอย่างอื่น ไม่อยากให้เขามองออกว่าเธอเองก็คิดถึงเขาเหมือนกัน
"หึๆ พรุ่งนี้ให้ไปรับปะ" เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเอาแต่หลบสายตา ใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย
"ไม่ต้องๆ ฉันไปกับพี่สาวที่บ้านน่ะพอดีย้ายบ้านโฮสต์ใหม่แล้ว" พรุ่งนี้พี่กระปุกจะเป็นคนไปส่งเธอเอง ทางผ่านพวกพี่ๆ ไปมหา’ลัยพอดี
"ย้าย? แล้วไปอยู่ไหน" เจย์อาร์เลิกคิ้วอย่างมีคำถาม ดูสีหน้าของเขาคงอยากรู้ว่าเธอย้ายไปไหน ไกลจากเขาหรือเปล่า
"ไม่ไกลๆ ฉันไปได้ นายเองก็กลับคอนโดได้แล้วเดี๋ยวกลับดึกหรอก"
เราทั้งคู่คุยกันเกือบสิบนาทีแล้วเนี่ย คุยนานจนลืมเวลาเดี๋ยวก็กลับคอนโดดึกหรอก ไม่อยากให้เขาขับรถกลางดึกแบบนี้ด้วยสิ และเหมือนเขาคงรับรู้จากสีหน้าที่ปิดไม่มิดของเธอเข้าให้แล้ว
"เป็นห่วงเหรอ :)"
"เออดิ"
"เคคร้าบ เดี๋ยวผมจะรีบกลับแล้วรีบทักมาบอกนะ"
"อืม"
คนตัวเล็กที่กำลังจะวางสายจากเขา แต่ไม่ทันที่จะกดปุ่มสีแดงเลยด้วยซ้ำ เจย์อาร์กลับเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
"ว่าแต่เธอใช้ฟิลเตอร์เหรอ"
หืออออ? ฟิลเตอร์อะไรของเขา
"หือ? ทำไมคิดงั้น" คนตัวเล็กอดคิดไม่ได้กล้องชัดขนาดนี้จะฟิลเตอร์ได้ไงก่อน
"ก็รู้สึกเหมือนเธอสวยขึ้นน่ะ แอบใช้ฟิลเตอร์อะดิ"
"บ้าเหรอ ไม่ได้ใช้ฟิลเตอร์สักหน่อยนี่มันกล้องสดอีตาบ้า" สายขิมแยกเขี้ยวให้เขา ข้อหาที่บังอาจหาว่าเธอใช้ฟิลเตอร์
สายขิมจ้องใบหน้าเขาก็เห็นว่าเจย์อาร์กำลังขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"ทำไมสวยขึ้นวะ ไม่เจอกันไม่กี่วันอัปเกรดเหรอเราน่ะ"
"ก็อยากสวยบ้างไม่ได้หรือไงยะ"
ทำตัวไม่สวยจนโดนคนอื่นข่ม ขอเธอสวยบ้างเถอะ ค่าครีม ค่าบำรุงผิว และอีกร้อยแปดอย่าง เธอหมดไปหลายบาทแล้วเนี่ย ไม่สวยคงท้อแล้วนะ
แต่เขากลับ...
"จิ๊! ไม่ต้องสวยเลย อยู่ให้ฉันหลงคนเดียวก็พอมั้ง"
คำพูดทีเล่นทีจริงของเขาทำเธอนิ่งไปครู่หนึ่ง
"..."
แต่คำพูดต่อมาของเขานั้นทำเธอแอบเบะปากให้อย่างหมั่นไส้
"เป็นไงโคตรเสี่ยวปะ ฉันหล่อไหมเมื่อกี้อะ"
อีตาบ้านี่ เอาแต่กวนประสาทเธออยู่นั่นแหละ ก็นึกว่าจะชมจริงๆ เสียอีก
"หึ หล่อ แต่คราวหลังไม่ต้องเล่นมุกนี้เลย" เธอเอ่ยเสียงนิ่ง
"ทำไม" เขาเลิกคิ้วเชิงถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
"ก็...ทำใจฉันสั่นอะดิ รับผิดชอบไหวเปล่า"
เจอเธอช็อตฟีลใส่เป็นไงล่ะ อึ้งไปเลยดิคนเรา
แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อคนตัวเล็กสังเกตเห็นว่าเขาเอาแต่นิ่ง จ้องหน้าเธอพร้อมกับเม้มปากอย่างประหม่า เพิ่งจะเคยเห็นเขาเสียอาการ ส่วนใหญ่มีแต่เธอนี่แหละที่เสียอาการให้เขาอยู่บ่อยๆ
"เธอนี่มัน โคตรขี้ยั่วเลยช่วงนี้" สีหน้าเขาดูเหมือนพยายามจะอดกลั้นอะไรบางอย่าง ฝ่ามือเขาข้างที่ไม่ได้จับโทรศัพท์ยกขึ้นเสยผมของตัวเองไปข้างหลัง เผยให้เห็นใบหน้าของเขาแบบชัดเจน ผิวแก้มเขามันดูแดงๆ ขึ้นมาเล็กน้อย
นี่เขา... เขินเธอเหรอ?
"เปล่า..." เธอเองก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน ก็แค่แกล้งเขาเล่นเองนะ แต่เขาดันเขินจริงเสียได้
"ศุกร์นี้มาค้างหอฉันปะ" เขาเอ่ยถามเธอ ตอนแรกก็คิดว่าเขาจะอำเล่นเหมือนอย่างเคย แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตามันกลับไม่มีคำว่าล้อเล่นอยู่ในนั้นแม้แต่น้อย
"ค้างทำไม" สายขิมกัดริมฝีปากข่มความประหม่าที่แทบปะทุอยู่ในอก ใจกระตุกสั่นเมื่อนึกถึงเหตุผลที่เขาขอเธอไปค้างด้วย
"อยากนอนด้วย มานะขิม"
แค่นอนจริงดิ? หรือหวังอย่างอื่นด้วย
"ไม่รู้" อะไรของเขาเนี่ย จู่ๆ ก็มาชวนไปนอนด้วย ไม่เขินบ้างเหรอตอนพูดน่ะ เธอเขินจะตายอยู่แล้วเนี่ย!
"เดี๋ยวไปรับทำตัวให้ว่างด้วยล่ะ แค่นี้ก่อนเดี๋ยวเก็บของแป๊บ"
คงเพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธแน่ๆ เลยรีบตัดบทเสียอย่างนั้น ส่วนเธอทำเพียงแค่ตอบเขาไปแค่...
"อืม"
คำว่า 'อืม' ไม่รู้ตอบประโยคหน้าหรือประโยคหลังของเขากันแน่
แต่มันคงไม่ต่างกัน...
@วันถัดมา
คนตัวเล็กมองดูตัวเองในกระจกด้วยความพึงพอใจ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอยอมเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวจากชุดนักศึกษาโอเวอร์ไซซ์เป็นชุดที่สวมใส่พอดีตัว กระโปรงทรงเอที่สวมอยู่ก็พอดีตัวทำให้เห็นรูปร่างที่ปกปิดอยู่ภายในดูโดดเด่นขึ้น เรียวขาสวยเนียนๆ ที่แทบจะไม่เคยเจอแดด ในตอนนี้มันกลับถูกเปิดเผย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอเสียความมั่นใจ ในเมื่ออยากเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีก
ใบหน้าสวยถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางเบา ริมฝีปากที่ไม่เคยทาลิปสติกใดๆ บัดนี้ถูกป้ายด้วยลิปกลอสสีชมพูอมพีช หน้าหวานๆ ของเธอจึงเหมือนสาวเปรี้ยวกร้านโลกขึ้นมาทันที
เธอคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะลงไปข้างล่างในเวลาต่อมา
"สวัสดีค่ะแม่บัว กำลังทำอะไรอยู่คะเนี่ย" สายขิมเอ่ยถามแม่ 'บัว' โฮสต์มัมคนใหม่ที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าให้กับพวกเธอ
บ้านโฮสต์แต่ละบ้านจะมีโฮสต์มัมดูแลทุกอย่างเปรียบเสมือนเราเป็นลูกของมัมจริงๆ แบบนี้เธอจึงเลือกที่จะอยู่บ้านโฮสต์มากกว่าอยู่หอ แต่ค่าใช้จ่ายก็ขึ้นอยู่กับความสะดวกสบายของบ้านนั้นๆ
"แม่ทำขนมปังปิ้ง กับพายสตรอว์เบอร์รีเป็นอาหารเช้าน่ะ หนูขิมทานได้ไหมลูก" มัมเอ่ยถามยิ้มๆ พลางส่งสตรอว์เบอร์รีสดมาให้เธอหนึ่งลูกเพื่อชิมมัน เธอเองก็รับไว้ก่อนจะส่งเข้าปากทันที
แต่เมื่อมองไปยังโต๊ะอาหารก็พบว่ามันถูกจัดจานไว้ 4 ที่ ทั้งที่ภายในบ้านมีแค่เธอกับพี่ๆ อีกสองคนเท่านั้น
"แม่บัวคะ อีกจานเป็นของใครเหรอคะ" เพราะความสงสัยเลยถามแม่บัวออกไป
"อ้อ อีกจานเป็นของลูกชายแม่น่ะ เมื่อคืนลูกชายแม่กลับบ้าน แต่น่าจะออกจากห้องสายๆ หน่อย" แม่บัวเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะวางพายสตรอว์เบอร์รีลงบนโต๊ะ เป็นวินาทีเดียวกับพวกพี่ๆ ลงมาจากชั้นสองพอดี เธอจึงไม่ได้ถามอะไรต่อจากนั้น
แต่สมองก็ดันนึกไปถึงเจย์อาร์ เขาทักมาบอกเธอเมื่อคืนก่อนจะนอนว่า
'ฝนตกฉันนอนบ้านนะขิม ไม่ได้กลับหอ ฝันดีนะ'
สายขิมสะบัดหน้าไล่ความคิดที่ตีกันอยู่ในหัวออก บางทีเธอคงคิดถึงเขามากเกินไปจนหลอนไปแน่ๆ
ส่วนพี่ๆ ทักเธอเรื่องการแต่งตัวใหญ่เลย ทั้งการแต่งหน้าและการทำผมแบบดัดลอนที่เธอเองก็เพิ่งจะหัดทำเป็นครั้งแรก แต่ออกมาดูดีกว่าที่คิดไว้มาก
เธอกับพวกพี่ๆ ทานอาหารเช้ารองท้องเสร็จก็เป็นเวลาแปดโมงกว่าๆ แล้ว แต่เธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องพกหนังสือวิชาเอกไปด้วย
"พี่คะ ขิมลืมหนังสือวิชาเอกไว้บนห้อง เดี๋ยวขิมไปเอาก่อนนะคะ" ถ้าไม่เอาไปคงโดนอาจารย์หมายหัวแน่ๆ ยิ่งอาจารย์ประจำคลาสดุอย่างกับเสือ
"งั้นพี่ไปรอที่รถนะ"
คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปเอาหนังสือที่วางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะรีบปิดประตูห้อง ในขณะที่เดินลงมายังบันไดชั้นล่างสุด และกำลังจะเดินผ่านประตูห้องที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องของลูกชายแม่บัว
สิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ๆ ประตูห้องบานนั้นก็ถูกเปิดออกโดยใครบางคน...
แกร๊ก~
- ผู้เขียน
