จินเยว่กลับไปยังค่ายทหารก็มิพบสามีตามที่ควรจะเป็น มีเพียงพี่สาวและพี่เขยรออยู่เท่านั้น
“เจอเบาะแสหรือไม่” เฟิ่งหลันถามขึ้นทันที
“ไม่เพคะ แล้วพี่หญิงเจออะไรหรือไม่”
“ดูเหมือนจะมีคนพาตัวท่านอาไป และคงมิใช่มนุษย์”
เฟิ่งหลันตามหาก็เจอเพียงรถม้าที่จอดทิ้งอยู่ และร่องรรอยของปีกที่มีความเหมือนกับของตนและน้องสาว จึงพอจะแน่ใจได้ว่ามิได้ถูกมนุษย์จับไปเป็นแน่
“เช่นนี้เราจะช่วยท่านอาอย่างไรเพคะ”
“พี่ก็มิรู้ จะไปที่นั่นอย่างไรก็มิอาจรู้ได้”
สองพี่น้องนิ่งไปด้วยความกังวล หยวนเหอเองก็อดสงสารไม่ได้ แต่พอมองเห็นญาติผู้น้องจึงรีบเอ่ยถาม
“แล้วซือหลางล่ะ เหตุใดจึงไม่กลับมาพร้อมเจ้า”
จินเยว่มองซ้ายขวาก่อนจะเอ่ยถามรองแม่ทัพ
“ท่านแม่ทัพยังมิกลับมาหรือเจ้าคะ”
“ออกไปพร้อมกันก็ยังมิเห็นกลับมาเลยนะขอรับ”
จินเยว่ทำหน้าฉงนทันที เพราะอีกฝ่ายควรจะมาถึงตั้งนานแล้ว เพราะคนสนิททั้งสองก็มาถึงแล้วเช่นกัน
“แต่ท่า
