กล้าเดินมาจนถึงหลังวัดก็เจอเข้ากับอดีตเพื่อนสนิทที่กำลังขนไม้ลงจากกระบะรถ เขาไม่ได้เดินเข้าไปหา จนกระทั่งอีกฝ่ายหันมาเจอเข้าจึงเป็นฝ่ายเอ่ยทักเขาก่อน
“ยังไม่กลับกรุงเทพเหรอวะ?”
“กูกลับมึงคงเห็นกูตรงนี้มั้ง”
เขาหน้าตากวนบาทาอยู่แล้ว น้ำเสียงและคำพูดก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหน้าตา เมื่อก่อนเขากับก้องสนิทกันมาก จนกระทั่งวันที่เธอเลือกมันเขาถึงได้โกรธแค้นและชิงชังขนาดนี้
“มองหน้ากูทำไมไอ้กล้า มึงมองหาหวยหรือไง?” ก้องที่ถูกจ้องอยู่นานก็ทนไม่ไหว รีบเดินมาถามอดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดที่เพิ่งกลับมาบ้านเกิดได้ไม่นานนี้เอง
“กูมองหาจิตสำนึกส่วนดีของมึงไง แต่แม่งเสียดายว่ะ หาไม่เจอ”
“เอ้าไอ้เหี้ยนี่!”
ก้องถึงกับหน้าแดงด้วยความโมโห จู่ ๆ ก็ถูกต้นกล้าจ้องหน้าราวกับเขาไปแย่งเมียมันมา ก็ใช่ว่าไม่เคยแย่ง แต่นั่นเมื่อก่อนไง ตอนนี้เขามีครอบครัวใหม่แล้ว ทว่าไอ้เพื่อนอันธพาลนี่ก็ไม่หยุดระรานสักที
“มึงมากวนตี
