“...”
“อะลูก พ่อซื้อนมมาให้ กินเยอะ ๆ จะได้โตไว ๆ ”
“...”
“อันนี้ไก่ พ่อย่างเองเลยนะ ถ้าเค็มไม่ใช่เกลือหรอก ขี้มือพ่อเอง”
“แค่ก!!!”
ข้าวในปากแทบพุ่ง ต้นไผ่สำลักข้าวในปากออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อพ่อตนตบมุกอะไรก็ไม่รู้แกล้งเขา จนแม่ต้องรีบเข้ามาช่วย
“โอ๊ะ!พ่อขอโทษ~”
“พ่อแค่หยอกเล่นน่ะ” น้ำค้างเอ่ยอย่างใจเย็นพลันเช็ดปากให้เด็กน้อย ตอนนี้สายตาต้นไผ่ชัดเจนมากว่าอยากหยุมหัวพ่อตัวเองเต็มทน แม้ตอนนี้พ่อจะทำหน้ารู้สึกผิดและยิ้มตาแทบปิด
มันไม่ช่วยเลยพ่อ!!
“แม่ช่วยเอาพ่อไปเก็บหน่อยสิครับ”
“ดะ ได้จ้ะ” น้ำค้างพยักหน้าทันที เธอรักต้นไผ่มากขนาดนี้ยังจะเลือกช่วยเขาอยู่ไหม?
“พี่ขอโทษ ~”
“…” เธอกำลังจะพาเขาลุกไปหลังบ้าน แต่อีกฝ่ายที่นั่งอยู่หน้าเตาเพิ่งจะปิ้งไก่เป็นมื้อเช้าให้ลูกเรียบร้อยแล้วนั้นก็ถึงกับหน้าหงอย เอ่ยขอโทษเธอเสียงอ่อน ก่อนจะหันไปอ่อนวอนขอโทษลูกชายสุดที่รักต่อ
“พ่อมันแย่เอง”
