เด็กเอ็นคืนนั้น

1547 คำ

หลังจากที่โมเน่ออกมาจากงานพร้อมกับคอปเตอร์ ทางด้านชายหนุ่มก็ขอไปส่งเธอ ที่หอพัก ตอนแรกเธอก็ไม่ยอม แต่เขาก็หาเหตุผลสารพัดที่จะไปส่ง จนเธอยอม เพราะตอนนี้ก็ดึกมากๆแล้ว ถ้านั้งรถกลับเองแล้วเจอคนไม่ดีจะยุ่งเอาได้ แต่กับคุณคอปเตอร์ก็พอได้รู้จักกันพอสมควร แต่จะไว้ใจได้ป่าวอันนี้ไม่รู้ เท่าที่เห็นเขาก็เป็นสุภาพบุรุษใช่ได้เลยนะ ฉันไม่รับงานต่อเขาก็ไม่บังคับ “ พักอยู่ที่ไหน “ เมื่อเข้ามานั่งในรถยนต์ของเขาด้วยกันเขาก็ถามที่อยู่ของโมเน่ทันที “ หอพักxx ค่ะ “ เธอตอบเขาออกไป “ ไม่คุ้นเลย บอกทางแล้วกัน “ เพราะสถานที่ที่เธอพักเขาไม่เคยได้ยินชื่อเลยให้เธอบอกทาง “ ค่ะ “ แล้วรถก็ขับออกไปโดยโมเน่บอกทางกับชายหนุ่ม ประมานหนึ่งชั่วโมง ทั้งคู่ก็ขับมาจนถึงซอยทางเข้าหอพักของหญิงสาว “ จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเน่เดินเข้าไปเอง “ เธอบอกกับเขา เพราะทางเข้าหอพักเธอค่อนข้างแคบ จึงกลัวว่าเขาจะลำบากเวลาขับเข้าไป “ ไม่เป็นไรไปจอดตรงหน้าหอพักเธอเลย “ เพราะคอปเตอร์ที่เห็นทางเข้าหอพักของคนตัวเล็กแล้ว ทางเข้าค่อนข้างมืด และแคบพอสมควร แต่เขาตั้งใจมาส่งแล้วนิ ก็ต้องส่งให้ถึงหน้าหอ ใจนึงก็เป็นห่วงแหละเพราะทางค่อนข้างมืด แต่อีกใจ อยากรู้ “ เอางั้นเหรอคะ “ เธอถามเขาออกไปอีกครั้ง “ อืม “ “ งั้นเลี้ยวเข้าไปประมาน 300 เมตรค่ะ “ เธอบอกเขา และคอปเตอร์ก็ขับเขามาจนถึงหน้าหอพักแห่งหนึ่ง ที่คอนข้างเก่า และไม่น่ามีความปลอดภัย เท่าที่มองจากตาของเขา “ ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งเน่ “ เมื่อรถมาจอดที่หน้าหอพักของเธอ เธอก็บอกขอบคุณกับเขาตามมารยาท “ อืม “ หลังจากที่คนตัวเล็ก ลงจากรถไปแล้ว คอปเตอร์ก็ขับรถมุ่งตรงกับคอนโดตัวเองทันที ในหัวเขาคิดถึงแต่คนที่เพิ่งไปส่ง ทำไมงานที่เธอทำก็ได้ดี เงินดี แต่ทำไมเธอถึงได้พักที่ห้องเช่าแบบนั้นจะว่าเธอติดหรูก็ไม่ใช่ เพราะเสื้อผ้าที่เธอใส่ตอนเลิกงาน และกระเป๋าที่เธอสะพาย ก็เป็นของตามตลาดทั้งนั้น เมื่อคิดไปคิดมา เขาก็เลิกล้มความคิด และเข้าไปอาบน้ำ เพื่อจะออกมานอน หลายวันผ่านไป คอปเตอร์ยังคงยุ่งกับการที่จะเปิดสนามแข่งของตัวเองและไม่มีเวลาเจอเพื่อนเลย วันนี้เขาเลยคิดว่าจะไปดื่มและหาที่ปลดปล่อยสักหน่อย ตั้งแต่วันที่เขาไปส่งโมเน่ เขาก็คิดถึงเรื่องเธอแค่คืนนั่น แต่พอผ่านไปเขาก็ไม่ได้สนใจอีก @ผับKB “ มาไวจังว่ะ “ เฮเดนที่เพิ่งมาถึง เมื่อเข้ามาในห้องที่นั้งดื่มประจำของกลุ่ม และเจอเพื่อนๆทั้งสองนั่งอยู่ก่อนแล้วเลยถามออกไป “ กูเพิ่งมา ว่าแต่มึงทำไมมาช้าว่ะ ปกติมาก่อนใคร “ คอปเตอร์ถามเพื่อนออกไปตามความจริง เพราะทั้งกลุ่มถึงไอเคจะเป็นเจ้าของผับ แต่มันก็ไม่เคยมารอเพื่อน แล้วเขาก็ไม่เคยมาก่อนเฮเดนเลย “ กูก็มีธุระมั้ย “ เฮเดนตอบเพื่อนออกไป แต่ท่าทางดูมีพิรุธแปลกๆ จนพวกเขาคิดว่า เพื่อนเขาต้องมีอะไรสักอย่าง แต่ช่างเถอะถ้ามันอยากบอกก็บอกเอง “ ไอเดน สาวโต๊ะนั้นแจ่มว่ะ “ คอปเตอร์ที่นั่งดื่มอยู่ แล้วมองลงไปข้างล่างก็สะดุดตากับสาวโต๊ะหนึ่งที่ดูโดดเด่นกว่าใคร “ ไหน “ เฮเดนถามคอปเตอร์ และเขาก็ชี้พิกัดให้กับเพื่อนได้เห็นของดีในคืนนี้ “ เชี้ย มาได้ไงว่ะ “ เฮเดนสยบออกมา จนคอปเตอร์และเคเบิลมองหน้ามัน “ มึงรู้จัก “ เคเบิลถามออกไป เพราะไออาการแบบนี้มันคงรู้จักใครสักคนโต๊ะนั้นแน่ๆ แต่เขาไม่ได้สนใจหรอกเพราะเขามีคนรักรออยู่ที่คอนโดแล้ว “ คู่หมั้นกู “ เฮเดนตอบแล้วลุกเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองคนตกใจและมองหน้ากัน “ มันมีคู่หมั้นตอนไหน “ คอปเตอร์หันไปถามเคเบิลทันที ที่ไอเพื่อนตัวดีทิ้งประโยคนั่นไว้แล้วรีบเดินออกไป “ ไม่รู้ “ เคเบิลตอบมาสั้นๆ “ กูต้องถาม “ แล้วคอปเตอร์ก็ส่งข้อความไปถามเฮเดนทันที แต่ไอเพื่อนตัวดีก็ไม่ตอบกลับมา ปล่อยให้เขาสงสัยอยู่อย่างนั่น แต่ถึงยังไงวันนี้มันไม่ตอบพรุ่งนี้เขาก็จะเอาคำตอบอยู่ดี “ กูกลับแล้ว เมอร์ลินรออยู่ “ นั่งกันสักพัก เคเบิลก็ขอตัวกลับก่อน เพราะไอนี้มันหลงของเล่นมัน เพื่อนเเต่ละตัว ดีๆทั้งนั้น คนนึงปากบอกของเล่นแต่เอาไปกกอยู่ด้วย อีกคนอยู่ๆก็บอกมีคู่หมั้น เมื่อเพื่อนทั้งสองกลับไปกันหมดแล้ว เขาก็นั้งดื่มคนเดียวและมองหาสาวที่จะรองรับอารมณ์เขาในคืนนี้ เพราะเขามัวแต่ยุ้งกับงานเลยไม่มีเวลาปลดปล่อย แถมตอนกลางวันก็เรียนอีก หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป วันนี้ก็เป็นวันที่เขาเปิดสนามวันแรก เลยมีพริตตี้และนางแบบสาวจำนวนมากที่เขาจ้างมาเปิดสนาม เเละตอนนี้เขาก็มานั่งในห้องรับรองที่มีเพื่อนทั้งสองคนมานั้งอยู่ด้วย และแน่นอนข้างๆพวกมัน ก็มีผู้หญิงของพวกมันมาด้วย หลังจากคืนนั้น เขาก็ได้คำตอบเรื่องคู่หมั้นที่ครอบครัวเฮเดนให้หมั้น เลยทำให้เขาหมดความสงสัย “ สนามมึงใหญ่กว่าที่พวกกูคิด “ เคเบิลพูดออกไป เพราะตอนแรกเขาคิดว่า คอปเตอร์จะทำไม่ใหญ่มาก “ เออพ่อกูบอกว่า ไหนๆก็อยากทำแล้ว ก็ทำให้ใหญ่ไปเลย “ คอปเตอร์ตอบออกไป และมองลงไปรอบๆสนามผ่านกระจกใสที่มองเห็นภายนอกได้ แต่คนภายนอกมองเข้ามาไม่เห็น “ มึงจ้างพวกพริตนางแบบมาเยอะขนาดนี้เชียว “ เฮเดนพูดตามความจริง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมาก เพราะวันนี้พาคู่หมั้นมาด้วย ถึงจะไม่ได้อยากพามาก็เถอะ แต่แม่นางก็ดื้อขนาดนี้ ปล่อยไว้เพ้นท์เฮ้าส์ได้หนีเที่ยวแน่ๆ “ มึงจะเอาคนไหน “ คอปเตอร์ถามออกไป พร้อมใบหน้ายกยิ้ม เพราะไอเฮเดนมันทำไรไม่ได้หรอกวันนี้ มันเสือกพา ว่าที่คู่หมั้นมา “ กวนตีน “ เฮเดนตอบพร้อมมองค้อนให้เพื่อน แต่คอปเตอร์ไม่ได้สนใจสายตาของเพื่อน เขามองไปรอบๆแล้วก็ไปเห็นคนที่เขาเคยไปส่งเมื่อสองอาทิตย์ก่อน “ นั่นมัน เด็กเอ็นคืนนั่นนี่หว่า “ เขาพูดเบาๆคนเดียว และคิดในใจว่า ดีหละเผื่อได้ดีลได้ ทางด้านโมเน่ งานวันนี้ของฉันเป็นงานเปิดสนามแข่งรถ และหน้าที่ของฉันก็คือ ยืนสวยๆเพื่อเป็นอาหารตาให้กับคนที่มางานนี้ เมื่อถึงเวลา ฉันก็ได้ยินเขาประกาศเปิดสนาม และแน่นอนว่า คนที่เป็นเจ้าของสนามต้องมาเปิดงาน ฉันมองไปก็เห็นว่า เป็นเขาคนนั่น “ คุณคอปเตอร์ สนามของเขางั้นเหรอ “ ฉันพูดออกไป และหันมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ สักพักก็เดินไปพัก แต่ระหว่างทาง “ เจอกันอีกแล้วนะ “ “ คุณคอปเตอร์ “ “ ไม่รู้ว่า เธอรับงานวันนี้ด้วย “ เพราะผมเห็นเธอเดินมาทางนี้ ผมเลยเดินเข้ามา ทำทีว่า เป็นความบังเอิญ “ ค่ะ งานไหนได้เงิน ฉันก็ทำทั้งนั้นแหละ “ เธอตอบออกไป “ งั้น ฉันมีงานอีกอย่างสนใจป่าว “ ผมลองยื่นงานออกไป ผมคิดว่า ถ้าได้เธอมาประจำที่สนามผม น่าจะดี เพราะจะได้เจอเธอมากขึ้น “ ถ้างานอย่างว่า ฉันไม่สนใจค่ะ “ งานที่คุณคอปเตอร์ยื่นมาคงจะเป็นงานอย่างว่า เพราะตลอดที่เธอทำงาน มีแต่คนยื่นงานนี้มาให้ตลอด “ เธอคิดว่างานอะไร “ คอปเตอร์ถามออกไป เพราะคนตรงหน้าตอบเขามา งานอย่างว่า คงงานบนเตียงสินะ “ ก็ “ โมเน่อึกอักในคำตอบ งานที่เขาว่าไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดหรอกเหรอ “ หึ งานที่ฉันชวนคือ มาเป็นพริตตี้ประจำสนาม “ คอปเตอร์หัวเราะในลำคอ ให้กับความคิดของเด็กสาว แล้วบอกความจริงออกไป “ เอ่อ ขอโทษค่ะที่ฉันคิดแบบนั่น เพราะเราเจอกันครั้งแรกคุณก็ชวนฉันไปต่อเลย เลยทำให้ฉันมองคุณแบบนั้น แต่ถ้าเป็นงานแบบนี้คุณสามารถติดต่อไปที่ผู้จัดการของฉันได้เลย “ โมเน่ร่ายยาวออกไป พร้อมขอโทษเขาที่เธอคิดว่า เขาจะยื่นงานอย่างว่า มาให้ “ โอเคครับ หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกัน “

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more