รักในเงาแค้น

ความรู้สึกดี ๆ ...คือจุดเริ่มต้น

ตอนที่ 2

Phimmada: พิมพ์ชอบอ่านหนังสือค่ะ แล้วก็ดูหนัง ฟังเพลง...ธรรมดามากเลยเนอะ

Thawin: ธรรมดาที่ไหนกันครับ! หนังสือกับหนังนี่มีเรื่องให้คุยกันเยอะแยะเลย แล้วแนวไหนที่คุณพิมพ์มาดาชอบเป็นพิเศษครับ? เผื่อผมจะได้แนะนำเรื่องสนุกๆ ให้

Phimmada: ชอบอ่านแนว...ดราม่าค่ะ แล้วก็พวกวรรณกรรมแปล ส่วนหนังก็ชอบแนว...เมโลดราม่าเหมือนกันค่ะ...ดูแล้วร้องไห้ดี

Thawin: โอ้โห...สายดราม่าตัวจริงเลยนี่นา! ผมก็ชอบดูหนังแนวเศร้านะ มันทำให้เราได้ปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกมา ว่าแต่...มีเรื่องไหนที่ดูแล้ว "ที่สุด" ในใจคุณพิมพ์บ้างไหมครับ?

พิมพ์มาดานั่งอ่านข้อความของธาวินด้วยรอยยิ้มที่กว้างขึ้นเล็กน้อย ความสนใจในสิ่งที่เขาถาม ทำให้เธอลืมเลือนความเศร้าไปชั่วขณะ เธอเริ่มคิดถึงหนังและหนังสือเรื่องโปรดในใจ พลางพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความกระตือรือร้น

Phimmada: ถ้าที่สุดในใจเลยเหรอคะ...สำหรับหนังสือก็คงเป็นเรื่อง "ความเดียวดายของนักวิ่งมาราธอน" ค่ะ ส่วนหนังก็... "The Notebook" ค่ะ ถึงจะเศร้าแต่ก็ชอบมากๆ เลย แล้วคุณวินล่ะคะ?

Thawin: โอ้โห...สองเรื่องนี้คือที่สุดของความเศร้าเลยนะครับเนี่ย! ผมเคยดูทั้งสองเรื่องเลย ชอบมากๆ เหมือนกัน โดยเฉพาะ "The Notebook" นี่ดูแล้วน้ำตาซึมเลยครับ ว่าแต่...ทำไมถึงชอบเรื่องเศร้าขนาดนั้นล่ะครับ? หรือว่าช่วงนี้อินเป็นพิเศษ?

คำถามสุดท้ายของธาวินนั้นแอบแทงใจดำพิมพ์มาดาเล็กน้อย แต่ด้วยอิโมจิที่ส่งมา ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้มีเจตนาจะล้อเลียน เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปอย่างตรงไปตรงมามากขึ้น

หญิงสาวลังเลเล็กน้อยก่อนจะพิมพ์เรื่องส่วนตัวให้เขารับรู้ แต่ก็ตัดสินใจส่งข้อความนั้นออกไป

Phimmada: ก็...อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ชีวิตจริงมันเศร้าๆ มั้งคะ แต่คุยกับคุณวินแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ...อย่างน้อยก็มีคนคุยเรื่องหนังเศร้าๆ ด้วยกัน

ธาวินรีบพิมพ์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

Thawin: ผมดีใจนะครับที่คุณพิมพ์คุยกับผมแล้วคุณพิมพ์รู้สึกดีขึ้น ถ้าอย่างนั้น...พรุ่งนี้ว่างไหมครับ? ผมอยากจะชวนคุณคุยเรื่องหนังเศร้าๆ ต่อ...แบบเห็นหน้าเห็นตากันเลย เป็นวิดีโอคอลล์สั้นๆ ก็ได้ครับ

หัวใจของพิมพ์มาดาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ความประหลาดใจและความเขินอายตีตื้นขึ้นมา แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกอบอุ่นและความหวังที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ เธอไม่รู้ว่าการคุยกับธาวินครั้งนี้จะนำไปสู่สิ่งใด แต่ในค่ำคืนที่แสนเหงา อย่างน้อยเธอก็รู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป

คำทักทายง่ายๆ แต่แฝงไปด้วยความเป็นกันเองและมุกตลกเล็กๆ นั้น กลับทำให้พิมพ์มาดารู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลายอย่างประหลาด รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเศร้าของเธออย่างไม่รู้ตัว เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ราวกับได้ปลดปล่อยความกังวลบางอย่าง ก่อนจะเริ่มพิมพ์ข้อความตอบกลับชายแปลกหน้ารูปหล่อคนนั้นอย่างเปิดใจ บางที...การได้พูดคุยกับใครใหม่ๆ อาจจะช่วยเยียวยาความเหงาที่กัดกินหัวใจของเธอมานานได้บ้าง จากนั้นบทสนทนาระหว่างทั้งคู่ก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นและถูกคอ

พิมพ์มาดาตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มบางๆ

Phimmada: ขอบคุณมากนะคะคุณวินที่ชวน แต่ว่า...วันนี้อาจจะไม่สะดวกวิดีโอคอลล์น่ะค่ะ คือว่า...ยังไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่...แต่ว่าแชทคุยกันแบบนี้ไปก่อนได้ไหมคะ?

ธาวินรีบพิมพ์ตอบกลับมาอย่างเข้าใจเธอ

Thawin: ได้เลยครับ สบายมาก ผมเข้าใจครับ ไม่ต้องรีบร้อนอะไรทั้งนั้น แชทคุยกันไปเรื่อย ๆ ก่อนก็ได้ครับ ว่าแต่...เมื่อกี้คุณพิมพ์บอกว่าชีวิตจริงมันเศร้าๆ ...พอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหมครับ? ไม่ต้องเล่าถ้าไม่สะดวกใจนะครับ แค่อยากรับฟังเฉยๆ

พิมพ์มาดานั่งมองข้อความของธาวินอย่างชั่งใจ เธอรู้สึกประทับใจในความเข้าใจและความใส่ใจของเขา การที่เขาไม่เร่งเร้าและเปิดโอกาสให้เธอพูดเมื่อพร้อม ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาก ความรู้สึกอยากระบายความทุกข์ในใจเริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆ

พิมพ์มาดาลุกขึ้นมานั่งพิมพ์ข้อความอย่างตั้งใจ เพื่ออธิบายเรื่องราวของเธอ ก่อนจะกดส่งไปด้วยความลังเล

Phimmada: จริงๆ ก็...เพิ่งเลิกกับแฟนมาค่ะ...คบกันมานานพอสมควร...มันก็เลยยังทำใจไม่ได้น่ะค่ะ

Thawin: ผมเสียใจด้วยนะครับ...การเลิกรากับคนที่รักมันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดเสมอ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณพิมพ์เลยครับ ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าอยากจะระบายอะไรให้ผมฟัง ผมยินดีรับฟังเสมอ...ถึงแม้ผมอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ผมก็พร้อมเป็นเพื่อนคุยนะครับ

น้ำตาของพิมพ์มาดาคลอเบ้าขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันในแอปพลิเคชัน จะสามารถเข้าใจความรู้สึกของเธอได้มากขนาดนี้ คำพูดที่แสนจริงใจของธาวิน ราวกับยาที่ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในใจเธอได้บ้างเล็กน้อย

หญิงสาวรีบตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มและน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่มีคนรับฟังปัญหาของเธอ

Phimmada: ขอบคุณมากนะคะคุณวิน...แค่มีคนรับฟังพิมพ์ก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ

Thawin: ไม่เป็นไรเลยครับ...ถ้าคุณพิมพ์สบายใจที่จะเล่าอะไรให้ผมฟังอีก ก็บอกได้ตลอดนะครับ ผมอยู่ตรงนี้เสมอ...ถึงแม้จะเป็นแค่ในแชทก็ตาม ว่าแต่...เมื่อกี้เราคุยกันถึงหนังเศร้าใช่ไหมครับ? มีหนังเศร้าเรื่องไหนอีกที่คุณพิมพ์มาดาชอบมากๆ เป็นพิเศษไหมครับ? เผื่อผมยังไม่เคยดู จะได้ไปหามาดูบ้าง

ธาวินเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างนุ่มนวล ทำให้พิมพ์มาดารู้สึกขอบคุณในความใส่ใจของเขา เธอเริ่มคิดถึงหนังเศร้าเรื่องอื่นๆ ที่อยู่ในความทรงจำ พลางพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลายขึ้น ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นบนใบหน้าสวย

Phimmada: มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ...อย่าง "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" ก็ชอบมากๆ ค่ะ ถึงจะเศร้าแต่ก็มีความหมายลึกซึ้ง...คุณธาวินเคยดูไหมคะ?

บทสนทนาของทั้งสองดำเนินต่อไปอย่างช้าๆ แต่เต็มไปด้วยความเข้าใจและความรู้สึกดีๆ ที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของพิมพ์มาดา แม้ความเศร้าจะยังคงอยู่ แต่การได้พูดคุยกับธาวินก็ช่วยเบี่ยงเบนความสนใจและทำให้เธอรู้สึกเหงาน้อยลงไปบ้างในค่ำคืนนี้