“กลับ บ้านคุณนะ ฉันอยากนอนกับคุณ...คุณน่ารักมาก ผู้ชายอะไรสะท้านใจ...อยากได้จัง” เอ็ดเวิร์ดมองบน อย่างเหลือเชื่อ ยายนี้ไปใหญ่แล้ว คนไทยแท้ๆ แต่รั่วได้น่าเสียตัวง่ายมาก
เอ็ดเวิร์ดที่พยายามพยุงน้ำใสไปที่รถ เขาต้องคอยเก็บมือเธอไว้ เมื่อยามที่มีใครเดินผ่านพวกเขาทั้งสอง น้ำใสก็เหมือนจะคว้าพวกเขาเหล่านั้นและทักทายอย่างกับรู้จักกันมานานแรมปี
“ตกลงเป็นคนหรือว่าเป็นปลาหมึกกันแน่เนี่ย ยายน้ำใส” เอ็ดเวิร์ดคำรามออกมา เมื่อเขาสามารถเอาน้ำใสยัดใส่เข้าไปในรถแล้ว ที่เบาะหลัง และดูเหมือนแม่คุณเธอจะยังไม่หยุด ขยับเข้ามาโอบเอ็ดเวิร์ดไว้ที่เบาหลัง เอ็ดเวิร์ดได้แต่หันไปมอง ใบหน้าเขากับน้ำใสแทบจะติดกัน เมื่อเขานั่งอยู่หลังพวงมาลัย แค่สตาร์ทรถแล้ว แต่ยังไม่เคลื่อนรถ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหน ไม่รู้ว่าน้ำใสพักที่ไหน
“ขอจูบหน่อยนะ ปากคุณสวยน่าจูบจัง” เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมา พึ่งเคยเจอผู้หญิงแบบนี้ ปากตรงกับ
