“เอ็ดเวิร์ด” อนาสตาเซีย วิ่งเข้ากอดเอ็ดเวิร์ดทันที เธอร้องไห้ อนาสตาเซียไม่เคยร้องไห้หนักเพียงนี้
สายตาของเอ็ดเวิร์ดหยุดค้างกับภาพตรงหน้า ในห้องกระจก ปลาดาวนอนอยู่บนเตียงในห้องนั้น อนาสตาเซียค่อยๆผละออกจาก เอ็ดเวิร์ด เมื่อเขาต้องการขยับเข้าไปใกล้ห้องกระจกนั้นมากขึ้น
“ไม่จริง!” เอ็ดเวิร์ด พึมพำออกมา เข่าบนท่อนขาที่แข็งแรงค่อยๆทรุดลงกับพื้น เรี่ยวแรงไม่มีเหลือ เขาไม่ได้พยายามรักษาชีวิตของตัวเองเพื่อกลับมาเจอกับเรื่องนี้ เมื่อวานนี้เขาพยายามติดต่อปลาดาว แต่ก็ไม่ได้ ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะกำลังจะกลับมาแล้ว
“ปลาดาว” เอ็ดเวิร์ด เดินเข้าไปในห้องกระจกนั้นตามลำพัง เขาเรียกหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติด้วยเสียงที่แหบพร่า ใบหน้าของเธอมีรอยฟกช้ำมากมาย อนาสตาเซียน้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลา โนอาห์ที่มายืนข้างๆ โอบกอดพี่สาวไว้ สายตาจับจ้องมองภาพตรงหน้า
เอ็ดเวิร์ดยกมือลูบใบหน้าปลาดาวด้วยมือที่สั่นเทา
