เด็กฝากท่านประธานโจ

เด็กของท่านประธาน

ตอนที่ 3

เด็กของท่านประธาน

“ครับ นี่เด็กของผมเอง”

คำพูดของร่างกำยำที่มือเธอเกาะเกี่ยวแน่นนั้น ทำให้ขวัญข้าวชะงักและได้สติก่อนผละห่างจากอกที่มีมวลเนื้อเคร่งเครียดนั้นโดยเร็ว

“เอ่อ ขอโทษค่ะหนูนึกว่าเป็นพี่ รปภ.”

ขวัญข้าวเอ่ยละล่ำละลัก ผละร่างจากอกกำยำนั้นด้วยความรู้สึกผิด เมื่อสังเกตร่างสูงโปร่งในชุดสูทเงินเงาวับ บวกกับหน้าคมคายลูกครึ่งที่หล่อเหลาราวเทพบุตร

รวมทั้งน้ำหอมผู้ชายกลิ่นสะอาดนั้น

อย่างไงก็คงไม่ใช่ พี่รปภ.แน่นอน

“ขอโทษอีกครั้งค่ะ” ขวัญข้าวเอ่ยย้ำ เตรียมหันหลังกลับ

ด้วยความรู้สึกกระดากอายในใจอย่างเหลือล้น

“เดี๋ยว!”

โจนาธานท้วง เมื่อร่างนุ่มนิ่มที่เบียดเสียดตัวเมื่อกี้ผละออกห่าง และเตรียมจะเดินหนีออกไปไกล

ร่างนุ่มที่เหมือนลูกแมวน้อยกำลังสั่นกลัว ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เมื่อเธอเกาะเกี่ยวเขาไว้แน่นเมื่อซักครู่

แต่ขวัญข้าวรีบสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว เพื่อต้องการออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด หากวันนี้เธอไม่ได้พบพี่ชายเธอคงจะต้องไปนอนบ้านเพื่อนเพราะดึกมากแล้ว

“อ้าว ยายขวัญ”

เสียงพี่ชายเรียกอยู่ด้านหลัง ทำให้ขวัญข้าวชะงักเท้า

“พี่เฆม”

ขวัญข้าวหันหลังกลับ และเห็นพี่ชายยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า ไม่ห่างจากร่างกำยำที่เธอเกาะเกี่ยวและคิดว่าเป็นรปภ. เมื่อสักครู่นี้

“ขอโทษนะครับ คุณโจ นี่ยายขวัญน้องสาวผมเอง”

เมฆเอ่ยอย่างนอบน้อมกับเจ้านาย ไม่แน่ใจว่าเมื่อสักครู่ก่อนที่เขาจะเดินมาถึง น้องสาวตัวเองได้ทำเรื่องโก๊ะๆ อะไรไว้กับเจ้านายที่เดินออกมาด้านนอกรึเปล่า

“ครับ รู้จักกันแล้วเมื่อสักครู่”

หน้าหล่อลูกครึ่งนั้นเอ่ยเบาๆ ตาสีนิลนั้นมองร่างบางนิ่ง คล้านประติดประต่อเรื่องราวในใจ

รู้จักกันตอนไหนเล่า ..ขวัญข้าวคิด

“คือขวัญอยากคุยกับพี่เมฆ”

ขวัญข้าวเดินมาชิดพี่ชายข้างหู เมื่อเจอเฆมแล้วเธอเองก็รู้สึกปลอดภัย และอยากจะออดอ้อนอย่างไงก็ได้

“ไว้ค่อยคุยกันได้มั้ย พี่ยังทำงานไม่เสร็จเลย พี่ก็บอกแล้วว่ามาที่นี่” เสียงของพี่ชายทำให้ หน้าของขวัญข้าวกระเง้ากระงอดลงเล็กน้อย

“เดี๋ยวพี่เมฆก็ไม่อยู่อีก”

โจนาธาน มองกริยาลูกแมวน้อยนั่นอยู่ไม่ห่าง

“ไม่เป็นไรนี่เมฆ แขกเราหลายคนก็ทยอยกลับแล้ว ที่เหลือคงกำลังเลือกเด็กอยู่ ไม่น่าจะมีอะไรแล้ว”

เสียงทุ่มต่ำของเจ้านาย ทำให้เมฆาหยุดชะงัก

โจนาธาน ผู้เป็นผู้บริหารระดับสูงของ JWP และเป็นเจ้านายเขา ถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างจะเข้มงวดในทุกเรื่อง การที่น้องสาวเขามารบกวนในเวลารับรองลูกค้าแบบนี้ ถือว่าเป็นการสิ่งที่ไม่ควรเท่าไหร่

“แต่คุณโจบอกจะมีเรื่องคุยต่อกับผม”

เมฆาเปรยเบาๆ ก่อนหันหน้ามากระซิบน้องสาว “มันดึกมากแล้ว กลับไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับ”

“ไม่กลับ ขวัญจะรอ”

“ยายขวัญ!”

“ไม่เป็นไรนี่เมฆ ให้น้องสาวเข้าไปนั่งที่โต๊ะกับเราก็ได้ แขกกลับไปหมดแล้ว ผมจะคุยต่ออีกนิดหน่อยเอง ไม่ต้องรอข้างนอกหรอก”

โจนาธาน เอ่ยเสียงราบเรียบ ขยับคอเสื้อเล็กน้อย

“ตามมาสิ ข้างนอกมันร้อน”

คำบอกเหมือนคำสั่งนั้น ทำให้สองพี่น้องจำต้องเดินตามเข้าไปข้างใน ขวัญข้าวนั้นแม้จะเคยเข้าผับบ่อยครั้ง แต่สถานที่นี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอย่างกรายเข้ามา

“นี่คุณโจ ประธานใหญ่ของJWPเลยนะขวัญ อย่าทำอะไรรุ่มร่ามนะ”

เมฆากระซิบน้องสาวด้วยรู้สึกเกรงใจเจ้านายเหลือเกิน

ประธาน JWP งั้นเหรอ...ขวัญข้าวตาวาวขึ้นมาทันที

“พี่เมฆ ขวัญอยากทำงานที่JWP”

ขวัญข้าวกระซิบบอกพี่ชาย เมื่อมาถึงโต๊ะแต่คงเพราะเสียงเพลงที่ดังเกินไป อีกทั้งเมฆาก็พะวงอยู่กับการเอาอกเอาใจ โจนาธาน เลยไม่ได้สนใจน้องสาว

ขวัญข้าวไม่รู้ว่า คิดถูกหรือผิดที่เข้ามาในสถานที่แห่งนี้

นอกจากเสียงเพลงและบรรยากาศที่ไม่เหมาะจะคุยเรื่องส่วนตัวกับพี่ชายแล้ว ก็ไม่อะไรที่น่ารื่นรมย์สำหรับเธอในตอนนี้

“คุณผู้หญิงรับอะไรมั้ยคะ”

บริกรเอ่ยถามอย่างนอบน้อม เมฆาที่กำลังจะชะงักมือห้ามด้วยรู้ว่าขวัญข้าวเป็นคนคออ่อนยิ่งนัก

“มาร์ตินี่ ค่ะ”

ขวัญข้าวบอก ไม่ได้เมื่อเธอได้เข้ามานั่งต่อหน้าประธานใหญ่ของJWP แล้วจะให้ทำตัวเป็นเด็กกะโบโลคงจะไม่เหมาะสมที่เท่าไหร่

อีกอย่างตอนนี้เธอก็อายุยี่สิบสองแล้ว ไม่กี่วันจะจบปริญญาตรีอย่างเป็นทางการแล้ว จะมาทำตัวเป็นเด็กไม่ประสีประสาไม่ได้

“นี่ครับคุณผู้หญิง”

มาร์ตินี่มาเสริฟในไม่ช้า ขวัญข้าวใช้ปลายนิ้งจับโคนแก้วขึ้นมาจิบรสเฝื่อนๆเพียงเล็กน้อย

ก่อนเปรยตาสบกับตาคู่สินิล ที่นั่งห่างออกจากขณะคุยงานกับพี่ชายเธอ

สายตานั้นเหมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาเธอ จนขวัญข้าวรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วกาย ไม่แน่ใจเป็นเพราะมาร์ตินี่ที่จิบไปหรือเพราะสายตาของเขากันแน่

ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนสายตานั้น กำลังโลมเลียไปตามเนื้อตัวของเธอ จนขนกายเธอลุกชูชันไปหมด

ไม่หรอกมั้ง สาวๆในผับสวยๆสะดุดตากว่านี้เยอะ

เธอคงจะคิดมากไปเอง

สักพักเหมือนมีคนมาสะกิดเมฆาเพื่อไปเทคแคร์ลูกค้าอีกคน “อ้อ คุณลียังไม่เรียบร้อยใช่มั้ย” เขาพึมพำก่อนหันรีหันขวาง มามองน้องสาวที่นั่งบนโต๊ะ กับเจ้านาย

แม้จะห่วงขวัญข้าว แต่เขาเกรงใจเจ้านายมากกว่า

“ไม่เป็นไร ไปดูแลซัพพลายเออร์ให้เรียบร้อย”

โจนาธาน เอ่ยเสียงราบเรียบเหมือนรู้ในความอึดอัดใจของเขา ก่อนจะผายมือให้เมฆาไปทำหน้าที่ของตนให้เรียบร้อย

ขวัญข้าวจึงจำเป็นต้องนั่งอยู่โต๊ะกับเขาสองคน แต่เหมือนเขาเองสนใจอยู่แต่กับมือถือในมือเหมือนกำลังคุยโต้ตอบใครอยู่ ไม่ได้ใส่ใจร่างเล็กที่นั่งอยู่อีกฝั่งเท่าไหร่

อย่างนี้ค่อยทางโล่งหน่อย ขวัญข้าวคิด

..มาร์ตินี่แก้วแรก จึงหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว และแก้วสองสามก็ตามมา รสฝาดเฝื่อนของน้ำที่กระดกลงคอทำให้ขวัญข้าวรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วร่าง

ยิ่งคิดถึงคำพูดของพ่อ ขวัญข้าวก็ยิ่งอยากจะกระดกไปเรื่อยๆ

“พอแล้วมั้งหนู”

เสียงนุ่มหูของร่างตรงหน้าเอ่ยขึ้น สายตาสีนิลหลุบต่ำละจากหน้าจอ มองคนตรงหน้านิ่ง

เจ้าลูกแมวน้อยตอนนี้ ตัวเริ่มเป็นชมพูระเรื่อ

“คุณโจ เป็นประธานของJWP ใช่มั้ยคะ”

ไม่รู้ว่าเพราะมาร์ตินี่รึเปล่า ทำให้ขวัญข้าวกล้าที่เอ่ยถามประโยคนี้ออกไป

ต้องเป็นเพราะ มาร์ตินี่แน่ๆ

คิ้วเข้มของคนตรงหน้าขมวดขึ้นเล็กน้อย

“แล้วคุณโจพอจะฝากหนูให้เข้าทำงานที่ JWP ได้มั้ยคะ หนูอยากทำงานที่นั่น”

เจ้าลูกแมวน้อยยังยังเจี๊ยวแจ๊วต่อ

“ถึงหนูจะเกรดเฉลี่ยแค่ 2.5 และไม่เก่งภาษาอังกฤษ แต่หนูมีความอดทน มั่นใจว่าสามารถทำงานด้านการตลาดให้ JWP ได้แน่นอนค่ะ”

นี่มันอะไรกันเนี่ย เธอกำลังพรีเซ้นต์ตัวเองเพื่อสมัครงานต่อหน้าประธานของ JWP ในผับหรู ด้วยความมึนเมา

ฤทธิ์ของมาร์ตินี่ นี่ช่างน่ากลัวเสียจริง

“คือหนูทราบค่ะ ว่าถ้าหนูส่งเมล์ไปที่ HR ของ JWP เมล์หนูต้องโดนลบไปถังขยะแน่ๆ”

ไม่แน่ใจว่าขวัญข้าวเอาความใจกล้ามาจากไหน ถึงลุกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต๊ะ มานั่งข้างร่างสูงโปร่งของเขา ก่อนเอามือเรียวนิ่มวางบนต้นขาเพื่อออดอ้อนขอสมัครงาน

“หนูจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด รับหนูเข้าทำงานเถอะนะคะ”

สายตาสีนิลหลุบต่ำลงเล็กน้อย มองนิ้วเรียวสวยที่กดทับอยู่บนต้นขา กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากเรือนกายนุ่มนิ่มที่เขาได้สัมผัสเมื่อสักครู่

ทำให้เขารู้สึกอยากดูความกล้าหาญของเธอต่อ

“งั้นรึ หมายถึงจะให้ผมฝากให้ใช่มั้ย”

เขาถามเสียงเรียบ มือจับคางเรียวมนตรงหน้ามาจ้องตาคู่สวยที่ปรือแดงเพราะฤทธิ์เหล้า

ทำไมพอเมาแล้วดูมีเสน่ห์แปลกๆ

“ค่ะ”

อาจจะเป็นคำตอบที่ดูไร้ศักดิ์ศรีนะ แต่หากการได้ทำงานที่ JWP แล้ว ถึงจะต้องเป็นเด็กฝากเด็กเส้นเธอก็ยอม

“จะเป็นเด็กฝากผม ไม่ใช่จะเก่งแค่เรื่องงานนะ”

เสียงนั้นเอ่ยราบเรียบ แต่แผงด้วยคำปฎิเสธกลายๆ ตัวเขาเองอยู่ในตำแหน่งประธานใหญ่ เรื่องเล็กน้อยพวกนี้ไม่เคยลงมาคลุกคลี และเขาไม่จำเป็นต้องทำตามทุกสิ่งที่คนอื่นเรียกร้อง หากตัวเองไม่ได้ผลประโยชน์อะไร

การทำธุรกิจก็เป็นแบบนี้

“หนูเก่งหลายเรื่องค่ะ รับรองคุณโจต้องประทับใจแน่ๆ”

ขวัญข้าวเขยิบเบียดร่างเข้ามาใกล้ มือที่จับต้นขาเขาไล่ขึ้นสูงจนเกือบถึงโคนขา ตาสีเข้มของโจนาธานดำมืดลงเมื่อเห็นกริยานั้น

“ค่อยน่าสนใจหน่อย”

ปากหยักได้รูปเอ่ย ก่อนกระดกน้ำสีทองลงไปอีกครั้ง คงเป็นครั้งแรกที่มีคนขอสมัครงานบริษัทเขาด้วยวิธีแบบนี้

“งั้นทดลองงาน ก่อนสักคืนดีมั้ยครับ”

*************************