ร้อนมากนะท่านประธาน
1207 คำ
ตอนที่ 11
ร้อนมากนะท่านประธาน
“กลับกันเถอะ เดินไหวมั้ย”
ประธานโจถามเสียงอ่อนโยน ขวัญข้าวไม่มีแม้แต่แรงจะเอ่ยคำใด ความร้อนรุ่มที่เผาไหม้อยู่ในตัวตอนนี้ ทำให้เธอมึนหัวจนแทบจะมองหน้าของ พี่สาวต่างมารดาไม่ได้
วูบๆ
และก่อนที่ร่างของขวัญข้าวจะเซล้มอีกครั้ง วงแขนแข็งแรงของโจนาธาน ก็โอบรับและช้อนอุ้มร่างงามนั้นก่อนพาเดินขึ้นรถมินิแวนสีดำที่จอดอยู่ไม่ห่าง
“ใครกันอะหล่อเท่ห์มาก มณรู้จักด้วยเหรอ”
เพื่อนต่างรุมถาม สุมณชา ที่ยืนนิ่งมองตามรถมินิแวน ที่ขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจเหล่าเพื่อนๆของเธอที่ยืนมองอยู่ด้วยความสงสัย
“น่าจะเป็น ประธานใหญ่ เจ้าของJWP”
สุมณชาบอก มือทั้งสองบีบแน่นแฝงความโกรธเกรี้ยวริษยาในคราวเดียว ยายเด็กแสบที่เธอไม่ชอบ ได้ทำงานที่ JWP และมีเจ้านายระดับสูงที่หล่อเหลาดูดี คอยประกบอย่างห่วงใยขนาดนี้
โลกช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย
.
.
“ร้อน หนูร้อน”
“อย่า ไม่ไปจะไปทำงาน”
เสียงของเจ้าลูกแมวน้อยยังพร่ำเพ้อไม่หยุด ตั้งแต่ขึ้นรถจนมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ของเขา โจนาธานมองร่างที่หายใจด้วยความทรมานอยู่เพียงครู่ ก่อนจะละไปหยิบน้ำเย็นจัดเทใส่ผ้าขนหนูในชามเล็ก แล้วบิดพอหมาดซับตามร่างกายที่ร้อนรุ่มนั้น
“ดีนะ ที่พี่ไปทัน ..ไม่งั้น”
เขาคำรามเสียงต่ำ ตัวเองไม่ใช่คนขาวสะอาดอะไร รับรู้และเห็นการกระทำแบบนี้จนแทบจะชาชิน แต่หากนี่ตอนนี้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเด็กของเชา
เด็กคนโปรด ที่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องทั้งนั้น
“ดีขึ้นมั้ยครับ”
เขาเอ่ยถามเสียงอ่อน นึกถึงตอนที่ร่างบอบบางนุ่มนิ่มนี้ถูกกระชากลากถูและโยนไปยังเบาะหลังรถแล้ว ก็ทำให้เขาคำรามในลำคออย่างหงุดหงิด
...ไม่ยิงทิ้งก็บุญแค่ไหนแล้ว
“หิวน้ำ”
ขวัญข้าวเอ่ยด้วยลำคอที่แห้งผาก โน้มหน้าคมคายเขาลงมาใกล้ ปากคลอเคลียเพียงลมหายใจรดตรงหน้า ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกระหายน้ำนัก
“หือ”
โจนาธานหลุบตาคู่สีนิลเข้มมองลงต่ำ ท่าทีของเธอก่อนหน้าที่เขาจะบินไปจีนนั้น
แสดงอาการรังเกียจเหมือนเขาเป็นปีศาจร้าย ตอนนี้เขาจึงอยากให้ลูกแมวตัวน้อยของเขาได้ผ่อนคลายเสียหน่อย
“กินน้ำก่อนนะครับ”
แก้วน้ำในมือของโจ ถูกฉกอย่างรวดเร็วแต่เขายังคงประคองมือไว้แน่น มองหน้าเนียนใสที่ดื่มน้ำอย่าวหิวกระหาย
“ค่อยกิน เดี่ยวสำลัก”
ขวัญข้าวดื่มช้าลงตามคำบอก แต่น้ำแก้วใหญ่ก็หมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่นาน โจนาธานวางแก้วลงบนโต๊ะ เดินมายังร่างสวยที่ยังสั่นเทาไม่หยุด
“คุณโจ จะทำอะไร”
หญิงสาวถาม เมื่อเขาปลดกระดุมเสื้อเธอทีละเม็ด ก่อนจะถอดออกจากร่าง ตามด้วยกระโปรงทรงสอบและแพนตี้ตัวสวยร่างกายเธอเปลือยเปล่าล่อนจ้อน
“จะทำให้หายร้อนไงครับ”
วงแขนแข็งแรงช้อนรางบางลอยละลิ่ว
ก่อนพามาวางยังอ่างอาบน้ำในห้องน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดใส่ร่างที่ขาวที่เริ่มเป็นสีชมพูระเรื่อ น้ำที่เย็นจัดนั้นทำให้ขวัญข้าวเริ่มรู้สึกสบายตัวขึ้นมา เธอจึงเอนกายลงอย่างว่าง่าย
“หนูจะกลับไปบอกพ่อยังไม่ไงดี ไม่อยากกลับเลย”
ขวัญข้าวรำพัน เมื่อสติเริ่มกลับมา
“ก็ไม่ต้องกลับซิครับ”
โจนาธานเอ่ยเสียงราบเรียบ มือจับใยขัดตัวมาบีบสบู่เหลวก่อนจะถูไปยังเนื้อตัวชมพูในอ่าง เมื่อกี้เธอนั่งอยู่ในร้าน โดนสายตาพวกสวะนั้นโลมเลีย
และยังมาแตะต้องลากจูงผลักเข้าไปในรถอีก
เขาต้องการล้างตัวเธอให้สะอาดหมดจดจากรอยหลีบรื้นพวกนั้น
“จริงๆ วันนี้ ขวัญกำลังจะไปดูอพาร์ทเม้นท์ที่อยู่ใกล้บริษัท เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปดูก็ได้”
“พี่บอกแล้วไงครับ ว่าให้อยู่ห้องนี้”
เสียงเขายังหนักแน่น
“ไม่เอาค่ะ ขวัญไม่กล้าอยู่ มันหรูเกินไป”
ขวัญข้าวสารภาพตามตรง แค่เฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์แต่งเพ้นท์เฮาส์ของเขาแล้ว ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดแล้ว
“อะ เดี๋ยวขวัญอาบเองค่ะ”
หญิงสาวปราม เมื่อมือเขาเริ่มขับไล้ไปทั่วกาย และน้ำเย็นในอ่าง ทำให้เธอได้สติขึ้นมาบ้าง
“ห้องนี้พี่ไม่ค่อยได้อยู่ ถ้าหนูมาอยู่ก็จะได้ช่วยดูแลห้องให้พี่ด้วย ไม่ต้องจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด”
คำบอกของเขา ที่เหมือนอยากประหยัดนั้น ฟังอย่างไงก็ไม่น่าเชื่อได้ คนอย่างประธานโจเนี่ยนะอยากประหยัดค่าจ้างแม่บ้านทำความสะอาด
“อีกครั้งพี่รับปากเมฆไว้แล้ว ว่าจะหาห้องที่ปลอดภัยให้หนู ช่วงนี้เมฆอาจบินไปดูโกดังที่จีนต่ออีกหลายวัน”
คำบอกกึ่งสั่ง ด้วยการอ้างถึงเมฆา พี่ชายของเธอนั้น ทำให้ขวัญข้าวอึ้งไปสักครู่
“ที่นี่ใกล้ที่ทำงาน เดินไปไม่ไกลหรือจะเอารถไปใช้ก็ได้ เดี๋ยวพี่เอามาให้”
“มะ ..ไม่ค่ะ ขวัญเดินไปดีกว่า”
ขวัญข้าวรีบปฎิเสธ หากเธอต้องขับรถไปทำงานจากเพ้นท์เฮ้าส์หรูนี้ ย่อมต้องเป็นจุดสงสัยของทุกคนแน่นอน
“หนูอยู่ที่นี่ก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวเอ่ย เมื่อคิดพิจารณาดูแล้ว ทำให้หน้าคมคายที่จับผักบัวอยู่นั้นยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย
อย่างน้อย เธอก็ยอมที่จะมาอยู่ในกรงของเขาแล้ว
“แต่คุณโจ ต้องห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะคะ”
“ครับ”
เขารับปากเสียงราบเรียบ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขาไม่เข้าใจว่า ทำไมเจ้าลูกแมวน้อยนี้ถึงกลัวคนรอบข้างจะรู้เรื่องของเขาเสียจริงๆ
ทั้งที่ผ่านมาผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาพัวพันกับเขานั้น
ล้วนอยากจะป่าวประกาศโพนทะนาไปทั่ว แต่เธอคนนี้กลับต้องการเก็บเขาในมุมมืด
ไม่เป็นไร เธออยากให้ทำ ก็เล่นตามเกมส์เธอสักหน่อย
“ขวัญจะอยู่ที่นี่ แต่ความสัมพันธ์ของเราต้องเป็นความลับนะคะ” ขวัญข้าวเอ่ยต่อ เธอต้องการพิสูจน์ให้คนรอบข้างเห็นว่าเธอเป็นคนเก่ง และมีฝีมือ
ไม่ใช่เด็กเส้น เด็กฝากของใคร ทั้งนั้น
“ขวัญอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ”
หญิงสาวเอ่ย เตรียมลุกขึ้นจากอ่างน้ำ ตามองคล้ายให้เขาเขยิบถอยออกไปด้วยตระหนกที่เขาถอดผ้าขนหนูออก เหลือเพียงร่างกำยำเปลือยเปล่าแข็งเครียดไปด้วยมวลเนื้อ
แต่ตาสีนิลเข้มคู่นั้นกลับมองตอบด้วยแววเจ้าเล่ห์
“ขวัญอาบแล้ว แต่พี่ยังไม่ได้อาบเลย”
เขาบอกเสียงอ่อน ดันร่างเธอเข้าไปชิดผนังด้านใน ก่อนก้าวเท้าเข้าไปในอ่างอาบน้ำ เปิดผักบัวเต็มแรงให้ไหลล้างชำระทั้งสองร่างเปลือยเปล่า
- ผู้เขียน
