คนของท่านประธาน
1481 คำ
ตอนที่ 10
คนของท่านประธาน
“อะ ค่ะ”
ขวัญข้าวเบี่ยงตัว ขยับเก้าอี้ออกเล็กน้อย เมื่อพี่วุฒิ มานั่งข้างๆ เธอไม่สนิทและรู้จักกับเพื่อนๆของสุมณชา เท่าไหร่ เนื่องด้วยไม่ประสงค์อยากจะใส่ใจตรงนี้มาก
แม้สุมณชา จะเคยพาเพื่อนมาบ้านบ่อยหลายครั้ง
หากหมดแก้วนี้ ถ้าสุมณชา ยังไมกลับเธอคงจะต้องเรียกรถกลับบ้านเอง ไม่อยากจะนั่งต่อให้อึดอัดต่อไป
“น้องขวัญทำงานที่ไหนครับ”
พี่วุฒิถามต่ออย่างสนใจ รู้สึกดีใจมากที่วันนี้ได้เจอ หน้าเนียนใสที่เขาใฝ่ฝันถึงมาหลายวันแล้ว และข้อตกลงพิเศษที่เขาให้สุมณชา ไปนั้น
คาดว่า วันนี้เขาจะพิขิต ร่างสวยที่เขาหมายปองได้
“ขวัญทำที่ JWPค่ะ”
ขวัญข้าวตอบอย่างภูมิใจ จะเด็กฝาก เด็กเส้น หรืออย่างไง เธอก็คือ พนักงานฝ่ายการตลาด ของ JWP
“เก่งมากเลยครับ น้องขวัญทั้งสวยทั้งเก่ง”
แม้จะรู้ว่านั่นคือคำแกล้งชม จากเพื่อนของพี่สาวต่างมารดา แต่ขวัญข้าวก็ยิ้มละไม มือหยิบแก้วน้ำสีทองขึ้นมาดื่มเป็นระยะ รสชาติอาจไม่ดีเท่ามาร์ตินี่
แต่ก็พอจะทดแทนกันได้
“อยู่ไหนครับ”
ไลน์จากท่านประธานดังขึ้นอีกครั้ง
“อยู่ร้านอาหารแถวบ้านกับ เพื่อนพี่สาวค่ะ”
ขวัญข้าวตอบไลน์ ก่อนจะยกแก้วดื่มอีกครั้ง ไม่เข้าใจทำไมเธอจะต้องมานั่งรายงานชีวิตความเป็นอยู่กับประธานโจด้วย
“ส่งโลเคชั่นมาครับ”
ท่านประธานยังไม่ลดละ
“คุณโจ ร้านแถวบ้านขวัญค่ะ”
“โลเคชั่นครับ เดี๋ยวนี้!”
แม้ไม่ได้เห็นสีหน้าของ ปีศาจร้ายฝั่งนั้น แต่ขวัญข้าวก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่มาทางข้อความได้ ทำให้เธอจำต้องแชร์โลเคชั่นกับเจ้านาย
นี่หากไม่ติดว่า ต้องทำงานที่ JWP ต่อ ละก็....
“พอดี นายไลน์มาตามงานค่ะ ขวัญยังปั่นไม่เสร็จเลย”
ขวัญข้าวตอบเมื่อตอบไลน์เรียบร้อยแล้ว มองหน้าของรุ่นพี่ร่วมโต๊ะ คล้ายจะขอตัวกลับ
“จะรีบไหนครับ ยังไม่สามทุ่มเลย”
พี่วุฒิ เอ่ยเลื่อนเก้าอี้เข้ามาใกล้จนชิดร่างนุ่มนิ่ม
กลิ่นแอลกอฮอลล์คละคลุ้งที่โชยแตะจมูกนั้นทำให้ ขวัญข้าว ต้องเบือนหน้าหนี
“ช่วงนี้งานขวัญเยอะค่ะเพิ่งเข้าทำงานใหม่ ต้องรีบทำผลงาน พรุ่งนี้ขวัญต้องไปพรีเซ้นต์งานแต่เช้าด้วย พี่มณอยู่สนุกกับเพื่อนต่อก็ได้ เดี๋ยวขวัญเรียกแกรปกลับเอง”
ร่างบางลุกขึ้นไม่สนใจคำต้านทาน แค่มาถึงร้านและนั่งต่อก็ถือว่าเสียเวลามากพอแล้ว
“เดี๋ยวซิครับ น้องขวัญงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า”
วุฒิลุกขึ้นอย่างเสียดาย เมื่อเหยื่อชิ้นปลามันกำลังหลุดมือไป ฝ่ายสุมณชา ขยิบตาให้รีบเดินตามออกไป แม้การนั่งอยู่ของขวัญข้าว จะทำให้ความสนใจหนุ่มๆที่มีต่อเธอน้อยลง
แต่หากสิ่งนี้ ทำให้ยายเด็กแสบนี่มัวหมองลงบ้างก็คงดี
ขวัญข้าวรีบเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็ว แม้ร้านนี้จะเปิดโล่ง แต่เธอเริ่มรู้สึกเวียนหัวแปลกๆ และเนื้อตัวเริ่มร้อนร่มไปหมด ยิ่งกว่าความมึนเมาจากมาร์ตินี่วันนั้นเสียอีก
“พี่ไปส่งนะครับ”
วุฒิปราดจับแขนเรียวสวย ที่เดินฉับๆไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย ร่างที่เขาเฝ้ามองมาแสนนาน โดยเธอไม่คิดจะเหลียวมองเขาเลยสักครั้ง
ครั้งนี้เขาตบรางวัล ให้สุมณชา ด้วยกระเป๋าแบรนด์เนม
ด้วยหวังจะได้ชมเชยร่างสวยบอบบางนี้
“ขวัญเรียกแกรบแล้วค่ะ”
“อะ”
ขวัญข้าวปฎิเสธ แต่เหมือนโลกรอบตัวเริ่มหมุนคว้าง ไม่น่า..เหล้าแค่แก้วเดียว ไม่น่าจะทำให้โลกหมุนได้ขนาดนี้
แถมอาการหูอื้อ และร้อนไปทั่วตัวแบบนี้คืออะไร
“อย่าดื้อซิคนสวย พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปส่ง”
เสียงของวุฒิ แว่วอยู่ข้างหูก่อนที่วงแขนนั้นจะโอบร่างเธอไว้แน่น ขวัญข้าวรู้สึกอึดอัดเหมือนหายใจไม่ออก
“ปล่อยขวัญค่ะ ขวัญเวียนหัวมาก”
ขวัญข้าวพยายามดันร่างที่มีกลิ่นแอลกอฮออล์คละคลุ้งนั้นให้ห่างจากกาย แต่เหมือนจะไม่ได้ผล เธอถูกวุฒิลากดึงเพื่อไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ห่างออกไป
“น่าขวัญ ไปรถพี่”
“ไม่ ปล่อยขวัญ”
ขวัญข้าวใช้แรงทั้งหมดที่มีถีบร่างที่ลากถูเธอ จนวุฒิกระเด็นล้ม
“พูดกันดีๆ ไม่ได้ใช่มั้ย”
วุฒิลุกขึ้นอย่างโมโห ปรี่เข้ากระชากร่างขวัญข้าว ก่อนเขวี้ยงเข้าไปด้านหลังประตูรถที่เขาเปิดไว้อยู่แล้ว
แต่ก่อนที่วุฒิจะปิดประตูรถ
พลั่กๆ
หมัดแข็งแรงจากร่างสูงกำยำระรัวไปที่ชายคางเขา ก่อนที่เขาจะโดนเตะจนกระเด็นไปไกล
“อ้าก!ไอ้ลูกหมา มึงเป็นใคร”
วุฒิตะโกนอย่างโมโห ลุกขึ้นชักมีดพับที่เหน็บไว้ขึ้นมา
โจนาธาน หรี่ตามองคนตรงหน้าด้วยแววตาดำมืด ความขุ่นเคืองในใจปรากฎขึ้นเด่นชัด
“ผมไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องเด็กของผมนะครับ”
ปากหยักได้รูปเอื้อนเอ่ย ไม่ได้ตอบคำถามของสวะตรงหน้า มองมีดที่จ่อมาแต่ไกลด้วยแววตาเรียบเฉย ก่อนหยิบปืนที่อยู่ข้างอกขึ้นมาเล็ง
แกร็กๆ
เสียงไกปืนสั่นที่จ่อมาตรงหน้า ทำให้วุฒิ ตาเหลือกตัวสั่นและชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ไอ้หมอนี่เป็นใคร ทำไมดูเหมือนผู้อิทธิพลเหลือเกิน
“มึงจะทำอะไร มึงรู้มั้ยว่าลุงกูเป็นใคร” วุฒิแข็งใจถามสู้ ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีต่อหน้าขวัญข้าว ที่มองอยู่ข้างรถห่างๆ
“ฮึ สส. ตกสมัยคนนั้นนะเหรอ ตอนนี้กำลังโดนสอบคดีทุจริตอยู่นี่” โจนาธานเอ่ยเสียงเรียบ ไม่รู้สึกหวั่นไหวกับชื่อนั้นแม้แต่น้อย
“ยะ..อย่าๆ”
วุฒิเอ่ยเสียงเครียดคุกเข่าลงมีดที่จับหลุดมือไปไกล เพียงเขาสบสายตากับชายผู้นี้ แววตาแห่งความน่ากลัวก็ทำเขาเสียขวัญจนไม่กล้าจะกร่างต่อแล้ว
“หือ...จริงๆอย่างมึงไม่ต้องใช้หรอก”
เขาปลดไกลงเก็บไว้ในเสื้อเช่นเดิมก่อน กวาดเท้ากระทืบเข้าที่หน้าอีกครั้ง รปภ.ที่อยู่ด้านหน้าต่างวิ่งมาและเพื่อนๆของวุฒิที่อยู่ในร้าน
วุฒิเริ่มดีใจที่ไอ้หมอนี่ จะโดนรุม
แต่เมื่อทุกคน ปราดมาจะถึงตัวของ หนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อ ก็ต้องหยุดฝีเท้า เมื่อปรากฏร่างของบอดี้การ์ดชุดดำกว่าสิบคน พร้อมปืนในมืออยู่ไม่ห่าง
ไอ้หมอนี่ เป็นใครกัน
ทุกคนต่างตกตะลึง ไม่เว้นแม้แต่ สุมณชา
“ช่วยพาเพื่อนคุณส่งโรงพยาบาลด้วยนะครับ น่าจะเป็นหนัก” โจนาธานบอกเสียงเรียบ ดึงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือ
ทุกคนแทบจะหยุดหายใจตรงนั้น ต่างตรงเข้าไปประคองร่างของวุฒิที่สลบไลลอยู่ไม่ไกล
“คะ...คุณเป็นใคร ทำไมทำรุนแรงจัง”
สุมณชา เดินตามร่างสูงโปร่งหล่อเหลาอย่างสงสัย เมื่อร่างนั้นเดินมาหาขวัญข้าว ไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
“เจ็บตรงไหนมั้ยครับคนเก่ง”
เสียงที่เหมือนแสดงความห่วงใยอย่างล้นพ้นนั้น ไม่ได้ทำให้ขวัญข้าวหายจากการตระหนกแม้แต่น้อย
ภาพที่เขากระชากพี่วุฒิลงไปกระทืบจนฝุ่นตลบ แล้วยังจ่อปืนสั้นใส่อย่างไม่กลัวเกรง อย่างกับในหนัง
เขาคงเป็นปีศาจจริงๆ นั่นแหละ
“ว่าไงเจ็บตรงไหน บอกให้รอพี่ก่อน”
โจนาธานลูบแก้มเนียนใส ที่มองเขาด้วยแววตาไม่กระพริบ มือไล้ปรอยผมที่ตกรกหน้าผากอุ่นแผ่วเบา ตัวที่ร้อนรุ่มในตอนนี้ทำให้เขารู้ว่า เธอต้องดื่มเหล้าผสมยาเข้าไปแน่นอน
“คุณเป็นโคร ทำไมรู้สึกกับยายขวัญ”
สุมณชาถาม มองกริยาของหนุ่มหล่อตรงหน้าด้วยความริษยา งานวันนี้นอกจากเธอจะชวดกระเป๋าใบงามแล้ว ยังมาเห็นหนุ่มหล่อลูกครึ่ง แสดงท่าทีอ่อนโยนกับขวัญข้าวอีก
“หือ คุณนี่เองพี่สาวใจร้ายของขวัญ”
โจนาธานหันมามองร่างที่ยืนอยู่ด้านหลัง คิ้วหนาเข้มของเขาขมวดย่นเข้าหากัน เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“ปะ..เปล่านะ”
สุมณชาหลบสายตาดุกร้าวนั้น
“ผมมาดูแลความปลอดภัยพนักงานของผม และหากผมรู้ว่ามีใครที่ไม่หวังดีมาลอบทำร้ายคนของผมอีก ผมไม่เอาไว้แน่ครับ” เสียงเข้มสุภาพ แต่แฝงไปด้วยคำขู่นั้นทำให้สุมณชา ขนลุกชูชันไปทั่วร่าง
บ้าบออะไรกันเนี่ย ผู้ชายคนนี้คือเจ้าของ JWP รึนี่
************************
- ผู้เขียน
