มู่เหลียนขมวดคิ้ว พยายามชักลำเอ็นเทพมังกรหนุ่มขึ้นลง แต่แทนที่จะได้สัมผัสความแข็ง นางกลับได้กอบกุมความอ่อนนุ่มแบบเต็มมือ
"เหตุใดกระปู๋ท่านจึงนุ่มนิ่ม มันตายแล้วรึ" มู่เหลียนขัดใจเล็กน้อย ยิ่งต้องรีบทำเวลาอยู่ด้วย อีกไม่นานแสงอุษาก็จะเสนอหน้ามาเยือนริมขอบฟ้า เทพมังกรต้องกลายร่างเป็นงูน้อยตงตง ไม่มีท่อนเอ็นให้นางได้ขย่มเล่น ต้องรอถึงยามราตรีจึงจะสามารถกลายร่างเป็นบุรุษได้อีก
"เอ่อ ลองอมมันเสียหน่อย" ท่านเทพรู้สึกอายมาก แต่ท่อนเอ็นใหญ่ยาวกลับหลับใหลนิ่งสงบยิ่งกว่านักพรตผู้ละกิเลส
"อย่ามาหลอกให้ข้าอมให้เสียเที่ยวเล่า หากอมไม่ฟื้นจะกัดให้ขาดเคี้ยวกินเสียเลย" นางขู่
"ลองดูเสียก่อน" เทพมังกรหน้าแหย รู้สึกถูกคุกคามทางเพศ
ปากจิ้มลิ้มก้มลงอมท่อนลำนุ่มเข้าปาก
"อึ๋ยยย รู้สึกราวกับอมหนอน" ความนุ่มนิ่มของพวงเนื้อมิใช่น่าเร้าใจเช่นตอนมันตื่นเป็นท่อนลำ ความรู้สึกคล้ายกับอมบางสิ่งที่นิ่มนุ่มหยุ่นเห
