เทพมังกรหนุ่มในร่างมนุษย์ถูกแหเหล็กพันธนาการอย่างแน่นหนา บิดามารดาของมู่เหลียนมองเทพมังกรอย่างกินเลือดกินเนื้อ เจ้าพวกบ่าวชายถือไม้โบยนั่นเล่าก็ทำหน้าพร้อมฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ
เทพมังกรที่ถูกแหพันธนาการไว้จนสิ้นฤทธิ์ได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก มองญาติผู้ใหญ่ของนางกำลังจะรุมกินโต๊ะ รุมยำในฐานะโจรล่าบุปผา
ถูกญาติผู้ใหญ่ของนางจับได้เสียแล้วว่าแอบมาลักกินขโมยกินมู่เหลียนถึงในเรือน
แม้ว่านางจะเริ่มก่อน แต่บุรุษย่อมถูกตราหน้าว่าเป็นฝ่ายกระทำให้สตรีเสื่อมเสีย บุรุษเป็นคนออกแรงกระเด้งใส่ร่องสวาทย่อมเป็นคนผิดวันยันค่ำ
"เจ้าเป็นใคร เหตุใดจึงต้องลักลอบมากระเด้าหลานสาวข้าถึงในเรือน มิใช่เพียงคืนเดียวเสียด้วย ผ่านมาเดือนสองเดือนจนป่านนี้ มิใช่นางตั้งครรภ์แล้วหรืออย่างไร" ท่านปู่คาดคั้นหนัก
"ขะ ข้า เอ่อ ข้าคือเทพมังกรเหรินอี้หาน"
"ฮ่าๆๆๆๆ หากเจ้าเป็นเทพมังกรข้าก็เป็นเง็กเซียนแล้วกระมัง" มู่อี้ป๋อหัวเราะออ
