“เอคงคิดถึงเขามาก คงอยากพูดคุยกับเขาแบบเป็นส่วนตัวสินะ เขาอยู่ที่นี่แล้ว อยากพูดอะไรกับเขาก็เชิญตามสบายนะจ๊ะ”
“ยะหยา”
เอรินดึงมืออีกฝ่ายมากุมไว้และรู้สึกได้ถึงความเยียบเย็นจากสัมผัสนั้น เธอยิ้มกับเพื่อนสนิท
“เอขอบใจมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบใจที่ไม่ว่าจะยังไงยะหยาก็ยังคงดีกับเพื่อนคนนี้เสมอ”
แม้ว่าต้องเฉือนหัวใจตัวเอง...มษยาได้ยินเสียงตัวเองในความเศร้าใจที่ผุดขึ้นมาจากใต้บึ้ง เธอไม่กล่าวตอบ แค่ดึงมือกลับและหันหลังให้เพื่อเดินตรงไปยังที่นั่งใต้ซุ้มไม้อีกด้านอย่างเงียบ ๆ เอรินมองตามชั่วขณะก่อนหันกลับไปที่เตาปิ้งซึ่งทั้งทีน่า ทิพย์ธาราและเคนยืนอยู่ที่นั่น หญิงสาวเดินไปหยุดข้างชายหนุ่มและดูเหมือนทุกคนกำลังให้ความสนใจกับการทำอาหารมื้อพิเศษมากกว่าอย่างอื่น กระทั่งมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของเคน เขาหยิบมันออกจากกระเป๋าและรับสาย สักครู่เขาก็กดวางและกล่าวขึ้นว่า
“เอ้อ...มีข่าวดีนะครับ ไว
