“เอ้อ...ฉันยังไม่เห็นหน้าลูกของคุณเลยค่ะ”
“จริง ๆ ผมก็อยากให้คุณเห็นหน้าลูกสาวของผม เธอชื่อแคทเธอรีน”
“โอ...เป็นเด็กผู้หญิงและชื่อก็เพราะมากด้วย”
“แม่ทูนหัวของญาญ่าเป็นคนตั้งให้ แต่...ญาญ่ายังไม่อนุญาตให้ผมแตะต้องลูก และผม...ต้องทำตามสัญญาที่ให้กับเธอไว้ ด้วยการคอยดูแคทเธอรีนอยู่ห่างๆ”
“โอ...พระเจ้า” เอรินหลุดเสียงหัวเราะ “คุณเป็นถึงประธานใหญ่แห่งนอร์ธเทิร์นซีเชียวนะคะ”
“ใหญ่กว่าท่านประธานก็คงเป็นเมียกับลูกนี่ละกระมัง”
“เคนคะ”
บทที่ 20 บทส่งท้าย
“หืมม์?”
“ก่อนเดินทางไปเนเธอแลนด์ ฉันอยากกอดคุณ...ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุด”
“เพื่อนที่ดีที่สุด”
เคนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม เอรินโผเข้ากอดร่างหนาและโดยไม่ทันมีใครสังเกตเห็นว่าบานประตูของร้านเปิดค้างไว้ทำให้ใครอีกคนด้านในซึ่งเดินออกมาเห็นภาพนั้นพอดี มษยาชะงักงัน หญิงสาวตั้งใจจะกลับเข้ามาในบ้านเพื่อดูว่าลูกสาวตัวน้อยตื่นหรือยัง เธอไม่ตั้งใจมาเห
