“แต่ฉันคิดว่าวันหนึ่งเคนต้องทำสำเร็จ”
“บางทีมันอาจจะนานเกินไปสำหรับคนคนหนึ่งที่รอคอยคำว่าให้อภัย”
“เขารอได้นี่ไม่ใช่หรือ?”
“ใช่...เคนรอได้เสมอและเขาก็รอยะหยามานานแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ Let it be…ปล่อยให้พวกเขาเข้าใจกันในวันหนึ่ง”
“ไม่”
ทิพย์ธาราส่ายหน้าและทำให้อีกฝ่ายเกิดความใคร่รู้ในท่าทีนั้น
“เธอกำลังคิดอะไรอยู่ทิลดา”
“ฉันแค่สงสารเขา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจริง ๆ แล้วมันเป็นเพราะฉัน เธอก็รู้ทีน่า ฉันเคยกีดกั้นความรักของพวกเขา ทำให้พวกเขาต้องเจ็บปวดมามากเท่าไหร่ บางทีนี่อาจถึงเวลาที่ฉันต้องทำอะไรเพื่อยะหยาและเคนบ้าง”
“เธอคิดอะไรกันแน่”
“ฉันอยากทำอะไรเพื่อเคนบ้าง เพราะฉันก็เคยทำผิดกับเขาไว้มาก ขอแค่ยะหยาเข้าใจเขาฉันคงมีความสุขมากจริงๆ”
ทีน่าเลิกคิ้วหากก็ไม่ได้ถามต่อ เธอยิ้มน้อย ๆ และคิดว่าคงต้องรอดูว่าเรื่องวุ่น ๆ ทั้งหมดนี้สุดท้ายจะลงเอยเช่นไร ในเวลาที่ทีน่าและทิพย์ธารายังนั่งค
