“ยะหยา...แม่มาหาลูกแล้วนะ”
“แม่คะ”
มษยาตีบตันเหมือนมีก้อนแข็งวิ่งขึ้นมาจุกคอหอยจนไม่อาจพูดอะไรได้ หาก ณ เวลานั้นราวกับเธอได้พบแสงสว่างอันอบอุ่นอีกครั้งเฉกเดียวกับทิพย์ธาราที่เลื่อนสายตาพร่าด้วยหยาดน้ำต่ำลงไปยังอ้อมแขนของบุตรสาวที่ตระกองกอดร่างเล็กของทารกน้อยเพศหญิงผิวขาวอมชมพู มือน้อยไขว่คว้าและปากจุ๋มจิ๋มส่งเสียง
“นี่หลานของแม่ใช่ไหมยะหยา”
“ค่ะ...แคทเธอรีน...คุณป้าทีน่าเป็นคนตั้งชื่อให้ค่ะ”
“แคทเธอรีน”
ทิพย์ธาราทอดแขนออกไปเพื่อรับร่างน้อยที่มษยาเต็มใจยื่นให้เข้าไปไว้แนบอกและก้มลงจูบแก้มละมุนดด้วยน้ำตาอาบหน้า มษยาร้องไห้ออกมาหากก็ไม่ยอมหันไปมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนมองภาพแห่งความซาบซึ้งนั้นอย่างเงียบ ๆ ขณะทีน่าเดินเข้ามาหยุดข้าง ๆ เพื่อนสนิท
“เคทน่ารักน่าเอ็นดูมาก ตอนนี้แม่หนูน้อยอายุได้สามเดือนแล้ว แกไม่ยอมหลับแต่ฉันก็ชอบเลี้ยงหลานนะทิลดา”
“ขอบใจมากทีน่า ที่ช่วยดูแลหลานของฉัน...เอ้อ...
