เสียงทิพย์ธาราแห้งโหยราวละอองน้ำระเหิดหายไปในอากาศ เคนหันหลังและเดินกลับออกไปปล่อยให้คนไข้บนเตียงร้องไห้เพียงลำพัง สาวใหญ่นึกทบทวนถึงทุกสิ่งทุกอย่างก่อนม่านตาจะขยายกว้าง
“เคน...หรือว่า...”
ก่อนจะนึกอะไรได้หลังจากนั้นประตูห้องก็เปิดออกและใครอีกคนก้าวเข้ามา ทิพย์ธาราเอียงคอหันไปมองก่อนส่งเสียงออกมาจากลำคอเบาๆ
“เอริน...”
******************************************
“หนูเคทยังไม่หลับอีกหรือจ๊ะ?”
น้ำเสียงนุ่มรื่นหูที่ดังขึ้นทำให้ร่างแน่งน้อยซึ่งนั่งบนขอบเตียงและในมือถือขวดนมขนาดสามออนซ์หันกลับไป
“ยังเลยค่ะคุณป้า”
มษยาตอบหญิงชาวอเมริกันวัยกลางคนในเสื้อเชิ้ตคอระบายเข้าชุดกับกระโปรงสีดำยาวกรอมเท้าที่ก้าวเข้ามาในห้องนอนสีเบจลานตา ภายในนั้นเต็มไปด้วยตุ๊กตาและมีโมบายน่ารักแขวนไว้หลายอัน เธอชะโงกหน้าจ้องมองทารกน้อยเพศหญิงสวมชุดผ้าฝ้ายลายการ์ตูนนอนลืมตาแป๋วพร้อมส่งเส
