เคนขยับเข่ากลมกลึงของร่างเล็กพาดข้อศอกและขยับสะโพกเข้าหา สอดแทรกแก่นกายอวบใหญ่เข้าไปอย่างล้ำลึก มษยาแอ่นสะโพกขึ้นรับ เธอต่อต้านเขาไม่ได้และต้องขยับตามทุกจังหวะของการเบียดแทรก เพราะเธอกลัวว่าการสอดลึกของเขาจะกระทบเลือดเนื้อเล็ก ๆ ข้างใน และเคนก็รับรู้ได้ถึงความระมัดระวังจากการเกร็งกล้ามเนื้อของร่างเล็กที่เขาครอบครอง เขาแนบสนิทอยู่ในตัวเอแต่ไม่โหมจังหวะรุนแรง จังหวะโถมกระแทกเบากว่าครั้งก่อนแม้กล้ามเนื้อบนลำที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็นหนาเขม็งตึง
จิตใต้สำนึกของผู้ให้กำเนิดกำลังเตือนเขา แม้ชายหนุ่มพยายามแสดงออกว่าเกลียดชังมษยาขนาดไหนแต่ไม่มีวันทำร้ายเลือดที่กลั่นมาจากตัวเขาได้ลง มษยากดปลายเล็บลงบนเนื้อสีแทนในจังหวะของการสอดประสานที่เริ่มหน่วงหนักขึ้น
“เคน...เบา ๆ ค่ะ...เบา ๆ...ยะหยาเจ็บ”
เสียงร้องแผ่วพพร่าทำให้ร่างหนาใหญ่ชะงักไปชั่วครู่ เสียงหอบหนักของเขาดังอยู่ชิดกลีบปากนุ่มดุจกำมะหยี่ แก่นกายหญิ
