-มหาวิทยาลัย-
ลานกว้างหน้าตึกบริหาร เฌอก้าวลงจากรถ เธอพยายามทำตัวตามปกติเหมือนกับว่าสองวันที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่เพื่อนสนิทสองคนที่ซุ่มรออยู่ไม่ปล่อยให้รอดพ้นสายตา
“อรุณสวัสดิ์จ้ะแม่คุณคนสวย! หายไปเลยนะยะ รถก็ทิ้งไว้ที่คอนโดฉัน ไม่คิดจะมาเอากลับเลยหรอ” พลอยวิ่งมากอดแขนเฌอเต็มแรง สีหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ยังไม่ทันที่เฌอจะพูดตอบ มีนที่เดินตามมาติดๆ สอดแขนอีกข้างของเฌอทันที
พลางก้มมองเพื่อนด้วยสายตาจับผิด
“เอ๊ะว่าแต่..ทำไมวันนี้ดูหน้าแดงๆ ตาโตนั้นก็เหมือนอดหลับอดนอนมาทั้งคืนแบบนั้นล่ะ”
“บะ..บ้า! ก็ปกติ!” เฌอหน้าแดงจัดยิ่งกว่าเดิม ยิ่งปฏิเสธเสียงเพื่อนก็ยิ่งหัวเราะ
“อ๋ออออ เข้าใจแล้ว สงสัยว่าสองวันที่ผ่านมาคงทำการบ้านหนักล่ะสิ” พลอยแกล้งพึมพำเสียงยาว
“ทำการบ้านกับหมอเนมใช่มั้ยคะะะ” มีนกระซิบข้างหูเพิ่มอีกแรง
“พวกแกสองคนพูดบ้าอะไรเนี่ย!” เฌอเสียงสูงลั่นจนคนแถวนั้นหันมามอง
สอง
