ภายในห้องนอน เฌอทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง มือเล็กยกขึ้นกุมขมับ สูดหายใจเข้าลึกๆ
เหมือนจะเรียกสติกลับมา แต่ยิ่งคิดถึงภาพวันนี้ หัวใจก็ยังเต้นแรงไม่หยุด
เฌอค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งตัวตรง แล้วหันไปหรี่ตามองร่างสูงที่นั่งลงข้างๆ อย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย
“พี่เนม!” เสียงเล็กสั่นพร่า แต่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
“พี่เนมคิดแผนนี้มานานแค่ไหนคะ แล้วไปชวนทุกคนมาที่นี่ได้ยังไง”
เธอกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเบือนหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ “ร้ายที่สุดเลย!”
เนมยกยิ้มมุมปากทันที เอื้อมมือมาโอบเอวบางดึงเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบเสียงต่ำข้างหูจนเฌอสะดุ้งวาบ
“พี่ไม่ได้ร้ายซะหน่อย พี่แค่จริงจังกับหนู แค่ไม่อยากปล่อยให้ใครแย่งไป”
เฌอเงยหน้ามองเขาตาค้าง แก้มร้อนวูบวาบจนแทบไหม้ แต่ริมฝีปากเล็กก็ยังปากแข็งพึมพำออกมาเบาๆ
“อย่ามาทำเป็นพูดดีค่ะ เพราะมันไม่ได้แปลว่าเฌอจะยกโทษให้” เฌอค้อนขวับหันไปทางอื่นทันที
เนมหัวเราะในลำค
