เสียงดนตรีจากเครื่องดีดผีผาออกมาจากบนเนินเขาที่ไม่ไกลจากตำหนัก เสียงนั้นดังกังวานดังช่างไพเราะจับใจยิ่งนัก แต่ทว่าเสียงไพเราะนั้นแฝงไปด้วยความเศร้า ปรากฏร่างของหญิงสาวใบหน้างดงามไร้ที่ติสวมใส่ชุดแคว้นอวี้ด้วยชุดสีแดงเสื้อครึ่งตัวคล้องคอลวดลายดอกกล้วยไม้ปัดลวดลายด้วยดิ้นทองคำ เช่นเดียวกับกระโปรงสีแดงและผ้าคลุมที่สวมใส่คล้องจองกับสีและลวดลายของเสื้อ บนคอระหงมีสร้อยคอลูกปัดสีแดงทำมาจากทับทิม สีฟ้าทำมาจากหินขี้นกการเวก ตัวเรือนทำมาจากทองคำเช่นเดียวกับต่างหูและเครื่องหัวที่นางใส่ ทำให้ไป๋เจิ้นรู้สึกแปลกใจ เพราะนางไม่ได้แต่กายเช่นนี้ตั้งแต่ออกจากแคว้นอวี้แล้ว
“เยว่ชิงกงจู่” น้ำเสียงแผ่วเบาของไป๋เจิ้นดังจากด้านหลังของเยว่ชิง นางจึงหันไปหาไป๋เจิ้นช้าๆ นางใช้มือเรียวเกลี่ยน้ำตาของตัวเองออกจากขอบตา ทำให้ไป๋เจิ้นรู้สึกหัวใจวูบไหวไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมใจเขาถึงได้เป็นแบบนี้กันนะ
“ร้
