เยว่ชิงลงจากรถม้าคันใหญ่ของฮัวมู่ฉี ซึ่งเป็นรถม้าพระราชทานของต้าหวาง รถม้าคนนี้บรรจุคนได้เจ็ดถึงแปดคน ขับเคลื่อนด้วยม้าสี่ตัว รถม้าเทียบเท่ากับไท่จื่อเลยทีเดียว แต่ทว่าฮัวมู่ฉีไม่ค่อยได้ใช้รถม้า ส่วนมากแล้วจะขี่ม้าออกไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง เพราะความคล่องตัวในการเดินทาง
“เยว่ชิงกงจู่เพคะ หม่อมฉันเฉินเหมยลี่ นางกำนัลของไท่โฮ่ว” หญิงสาวใบหน้งดงามสวมใส่ชุดนางกำนัลระดับสูงถวายบังคมเยว่ชิงด้วยความนอบน้อม
“เชิญเสด็จเพคะ” เฉินเหมยลี่เอ่ยบอกเยว่ชิงอีกครั้ง เยว่ชิงก็เดินตามเฉินเหมยลี่ผ่านประตูวังชั้นนอก เมื่อมองตรงไปเป็นทางยาวไกลจนถึงประตูชั้นที่สองและชั้นที่สามตามลำดับ เยว่ชิงมองเหล่านางกำนัลและขันทีในวังช่างดูแตกต่างกับวังแคว้นอวี้ยิ่งนัก ที่นี่นางกำนัลจะไม่ค่อยพลุกพล่านเช่นวังแคว้นอวี้ แต่ที่นี่กลับมีนางกำนัลสวนกันนับคนได้ อาจเป็นเพราะวังนี้กว้างใหญ่กว่า ทำให้มีทางเดินยาวไกล
เยว่ชิงทอดสายตามองตร
