@ห้างใหญ่ในตัวเมือง
“นึกยังไงพาฉันมาซื้อของ ถูกหวยเหรอ?” ฉันกวาดตามองไปรอบๆ ชั้นที่เขาพาขึ้นมา มันเป็นชั้นที่มีแต่ของหรูๆ ราคาแพงๆ ทั้งนั้นเลย ไม่ว่าจะเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า และอีกหลายๆ อย่างที่คนในสังคมไฮโซชอบมากัน
“ฉันว่าฉันมีเธอแบบนี้ โชคดียิ่งกว่าถูกหวยอีกนะ”
“ช่างพูดนะ” ฉันปรายตาไปมองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย เดี๋ยวนี้ช่างพูดช่างจาอย่างกับเด็กเพิ่งหัดพูดได้
“มีคนเคยบอกว่า มีคู่ชีวิตที่ดีมันโชคดีกว่าถูกหวยร้อยล้านอีก”
“เหรอคะ”
“อือ อยากได้อะไรก็เลือกเลยนะเดี๋ยวจ่ายเอง”
“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ฉันมีเงินที่ไหนกัน”
“แล้วที่ให้ทุกเดือนล่ะ?”
“อยู่ในบัญชีไง เอาออกมาใช้ทำไม” ฉันตอบ เงินที่เขาโอนใส่บัญชีของฉันทุกเดือนฉันไม่เคยเอาออกมาใช้เลย และเงินที่เขาให้ในแต่ละวันมันก็เหลือเฟือจนมีเก็บได้อีก เพราะฉันเองก็ไม่ใช่คนใช้จ่ายฟุ่มเฟือยอะไร
“รู้จักคิดนะ”
“ทำไมอะ รวยไม่ใช่เหรอ?”
