@ด้านใน
“คุณ! พอแล้ว พอแล้วคุณ!” เธอรีบวิ่งเข้าไปคว้าแขนของมาเฟียหนุ่มเอาไว้ ท่ามกลางสายตาที่ตกใจของลูกน้อง
“เธอมาได้ไง!?” เขาหันมามองด้วยความตกใจ พร้อมกับปรายหางตาไปมองลูกน้องที่เขาสั่งให้เฝ้าเธออยู่ที่โรงพยาบาล “พวกมึง!”
“อย่าโทษพวกเค้าเลย ฉันเป็นคนบังคับพวกเค้าเอง”
“เธอมาทำไม ยังไม่หายดีเลยนะ”
“พอได้แล้วนะ”
“….”
น่านน้ำมองไปที่ร่างของชายหนุ่มที่เคยพยายามจะข่มขืนเธอ เขาร่างกายสะบักสะบอมเพราะถูกแดรงซ้อม และเธอไม่อยากให้เขาฆ่าใคร
“ได้โปรดอย่าทำแบบนี้อีกเลย ปล่อยให้ทางการจัดการดีกว่านะคุณ”
“แต่มันทำร้ายเธอนะ!” เขาเถียงกลับด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ไหนเราเคยสัญญากันแล้วไง คุณจำไม่ได้เหรอว่าเคยสัญญาอะไรไว้กับฉัน”
“….” มาเฟียหนุ่มชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อเธอพูดแบบนั้น
“ฉันขอร้องนะ”
“…..”
“ฉันรู้ว่าคุณโกรธที่ผู้ชายคนนี้ทำไม่ดีกับฉัน แต่เรื่องแบบนี้ควรให้ตำรวจจัดการไม่ดีกว่าเหรอ ยัง
