สามวันถัดมา
มินตรากลับมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านตามปกติ หลังจากที่คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว เธอมีศรีจันทร์คอยดูแลไม่ห่าง มังกรเองก็คอยอยู่ใกล้ๆ เธอเช่นกัน
"คุณหนูค่อยๆ นั่งนะคะ"
"ขอบคุณค่ะพี่จันทร์"
"เดี๋ยวพี่ทำโจ๊กให้นะคะ หมอสั่งว่าให้กินของอ่อนๆ ไปก่อน รอให้ร่างกายหายดีกว่านี้ถึงกินหลายๆ อย่างได้"
"ค่ะพี่จันทร์ ลำบากพี่จันทร์แย่เลยนะคะ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"
"ถ้าไม่อยากให้ลำบากจันทร์ก็ให้ฉันเป็นคนทำให้สิ"
"....." มินตราเงียบไม่ตอบอะไรกลับไป ตั้งแต่วันนั้นเธอกับมังกรก็คุยกันนับคำได้
"คุณหนูคะคุณหนู" รำพึงเดินเข้ามาหามินตราในบ้าน "เป็นยังไงบ้างคะคุณหนู"
"....."
"เข้ามาทำไมรำพึงออกไปเดี๋ยวนี้เลย"
"ทำไมมาไล่ฉันแบบนี้ล่ะพี่จันทร์ เจ้าของบ้านเขายังไม่เอ่ยปากไล่ฉันเลยนะ แล้วทำไมพี่ถึงเอ่ยปากไล่แล้วล่ะ?"
"ทำอะไรไว้แกน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจนะรำพึง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้!"
"ทำอะ
