หลังจากที่ไอยลดาหายเข้าไปในครัว คริสเตียนก็ได้โอกาสคุยกับลูกสาวเพียงลำพังโดยไม่ต้องมีสายตาของคุณแม่คอยจ้องจับผิด
“คิริณอยู่กับคุณแม่สองคนเหรอ” คริสเตียนยิงคำถามแรกออกไป เพื่อสร้างความคุ้นเคย
ตากลมโตมองคุณลุงด้วยท่าทางสงสัย ก่อนจะตอบไปด้วยท่าทางใสซื่อ
“ไม่ใช่ค่ะ คิริณอยู่กับคุณแม่กับลุงหมอ” ใบหน้าของคนถามถึงกับถอดสี คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กพูดออกมา
“กับป้านัตด้วยค่ะ”
ฟู่ว!!
ประโยคต่อมาทำเอาหัวใจแกร่งพองโตและแอบโล่งอกขึ้นมา
“แล้วคุณพ่อของคิริณไปไหนหล่ะ” เขาแกล้งถามทั้งๆ รู้คำตอบดี
“คุณพ่อไปทำงานค่ะ” คิริณตอบเสียงใส ได้ยินเช่นนั้นคนถามก็รู้สึกโล่งอก อย่างน้อยลูกก็คิดว่าเขาไปทำงาน และเขายังมีสิทธิ์ที่จะกลับมาหาลูกอยู่
“เหรอครับ แล้วคิริณคิดถึงพ่อหรือเปล่า”
เป็นคำถามที่ทำให้คนถามประหม่าเสียเอง และเป็นครั้งแรกที่มาเฟียอย่างเขากลัวที่จะฟังคำตอบ
“คิดถึงค่ะ ค
