ตอนที่ 1 ตัดใจ
1034 คำ
วันต่อมา 09.30 น.
@คอนโดควีน
ครืด!!! ครืด!! ครืด!!
“อื้อออ!!” ฉันค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่ใกล้ๆ พอกวาดสายตามองก็เห็นมันนอนสั่นอยู่บนโต๊ะกระจกที่อยู่ด้านหน้า
สายเรียกเข้า เจเดน
ฉันเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
“อือ ว่าไง” พอรับสายปุ๊บฉันก็กรอกเสียงลงไปใน
โทรศัพท์ทันที
(ยังไม่ตื่น?)
“ตื่นตอนนายโทรมานี่แหละ”
(เปิดประตูให้หน่อย อยู่หน้าห้อง) ฉันรีบเด้งตัวลุกจาก
โซฟาด้วยความรวดเร็ว เมื่อได้ยินประโยคจากปลายสาย
“มาทำไมแต่เช้าเนี่ย คนจะหลับจะนอน” ถึงแม้ว่าปากจะบ่นไปแบบนั้น แต่ว่าสองเท้าของฉันก็เดินไปเปิดประตูให้เจเดนอยู่ดี
แกร๊ก!!!
แอดดดดด!!!
“มาทำไม?”
“อยากมา” คนตรงหน้าตอบได้กวนตีนมากนะ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวแล้วเดินเข้ามาในห้องของฉันอย่างถือวิสาสะ
“ดื่มคนเดียว?” เจเดนที่เดินไปหยุดอยู่ตรงโซฟากลางห้องโถง หันมาเอ่ยถามฉัน เมื่อเขาเห็นขวดเหล้ากับแก้วหนึ่งใบที่วางอยู่บนโต๊ะ
“อืม” ฉันก็พยักหน้าตอบเขาไป
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจ?”
“องศามีแฟนแล้ว” พูดถึงเรื่องนี้ทำฉันหน่วงหัวใจอีกแล้วนะ ทั้งๆที่ฉันก็รักเขามากเหมือนกัน แต่ทำไมถึงเป็นฉันไม่ได้
แล้วคือหลายปีที่ผ่านมา องศาไม่คิดที่จะมีแฟนเลยนะ แต่พอฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่เดือน ทำไมจู่ๆถึงมีแฟน ที่สำคัญแฟนของเขาอายุน้อยกว่าตั้งหลายปี สวยมากด้วยจากที่เห็นเมื่อคืน
“งั้นก็ตัดใจ”
“พูดมันพูดง่ายนะ แต่ทำมันยาก นายก็รู้ว่าฉันรักเขามานาน” ฉันเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะคว้าขวดเหล้าขึ้นมาเทใส่แก้ว แล้วพอจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ก็ถูกคนด้านข้างแย่งไปซะก่อน
“เดี๋ยวก็เมาตายห่า”
“ก็อยากเมา เอาแก้วคืนมา”
“ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวจะพาไปกินข้าว” นอกจากจะไม่คืนแก้วเหล้าให้ฉันแล้ว เจเดนยังออกคำสั่งให้ฉันไปอาบน้ำอีก
“ไม่ไป ไม่หิว”
“ไม่หิวก็ต้องกิน”
“ไม่กิน”
“อยากให้ฉันแบกเธอเข้าไปในห้องน้ำไหม?” สุดท้ายฉันก็พ่ายแพ้ให้กับสายตาดุดันที่มองฉันอยู่ตอนนี้จนได้ เห็นหน้าหล่อๆแบบนี้ แต่สายตาแอบน่ากลัวมากนะบอกเลย
ฉันใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวประมาณสี่สิบนาที ก่อนจะเดินออกห้องมา แล้วพบว่าห้องที่เละเทะของฉันก่อนหน้านี้สะอาดเอี่ยมอ่องมาก ถุงที่ไปช้อปปิ้งมาเมื่อวานสิบกว่าถุง วางเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย
อีกทั้งโต๊ะกระจกที่มีซองขนม ขวดเหล้า แก้วเหล้า วางอยู่ก่อนหน้านี้ ก็ถูกทำความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่เหลือแม้แต่คราบ
“นายเป็นคนทำเหรอ?” ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของตัวเอง พร้อมกับถามคนที่กำลังนั่นเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงโซฟา
“อืม เห็นแล้วรำคาญตา” เจเดนตอบฉันมาแค่นั้น ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงของตัวเอง แล้วเก็บโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงของตัว
“ขอบใจนะ” ฉันฉีกยิ้มกว้างให้เขาไป คือปกติแม่บ้านจะเข้ามาอาทิตย์ละครั้งไง และล่าสุดพึ่งมาเมื่อสามวันก่อน ตอนที่ฉันกลับมา
“แล้วนี่จะใส่ชุดนี้?” เขาปลายตามองฉันตั้งแต่หัวลงเท้า เท้าขึ้นหัว ชุดนี้ทำไม? ก็แค่บอดี้สูทสายเดี่ยวเว้าเอวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นธรรมดาๆ
“ชุดนี้แหละ สวยแล้ว” ฉันตอบอย่างมั่นใจ พร้อมกับหมุนตัวเป็นวงกลม แต่คนตรงหน้ากับทำหน้าเอือมแล้วพูดประโยคที่ฉันอยากเอามือตบปากออกมา
“หึ สวยตาย”
^|||||^
“สวยกว่าผู้หญิงของนายแต่ละคนก็แล้วกัน ชิ” ฉันพูดขึ้นก่อนจะสะบัดหน้าแล้วเดินหนีไปทางประตู ซึ่งเจเดนก็เดินตามมาอย่างเงียบๆ
เราสองคนเดินตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องฉันสักเท่าไหร่ แต่แล้วจู่ๆก็มีบางอย่างลอยมาอยู่บนหัวของฉัน
“ใส่ซะ ขี้เกียจเห็นนมเท่าเม็ดถั่วของเธอ” เดี๋ยวนะ นมเท่าเม็ดถั่วคืออะไร? นมฉันคัพC นะเว้ย ไอ้บ้านี่
“เม็ดถั่วบ้านนายสิ เอาคืนไปฉันไม่ใส่” ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่คนที่เดินอยู่ด้านหลัง พร้อมกับยื่นเสื้อคลุมแขนยาวที่เขาโยนใส่หัวฉันเมื่อกี้คืนไป
แต่เขากลับเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างผ่านหน้าฉันไปแบบไม่สนใจในสิ่งที่ฉันพูดเลย ให้ตายสิ
@ในรถ
“เปลี่ยนรถใหม่เหรอ?” พอขึ้นมานั่งบนรถคันหรูของเจเดน ฉันก็หันไปถามเขาทันที ปกติเขาจะใช้คันสีดำแต่วันนี้เขาเอาคันสีแดงมา
“ก็ชนเมื่อวาน” เอ่อ ฉันลืมไปสนิทเลยว่าเมื่อวานที่นัดคุยเรื่องคอนโดกันแต่เจเดนดันมาไม่ได้เพราะเกิดอุบัติเหตุ
“แล้วรถเป็นไงบ้าง?”
“แทนที่จะถามว่าฉันเป็นไงบ้าง ดันถามว่ารถฉันเป็นไงบ้าง”
“ฉันก็เห็นนายปกติดีนี่ แถมฝีปากยังดีเหมือนเดิมด้วย” จริงนะ เจเดนเป็นผู้ชายที่ปากร้ายคนนึงเลย เห็นหน้าหล่อๆแบบนี้ แต่นิสัยคือเถื่อนมาก พูดจาแต่ละคำจนบางทีคนฟังก็จุกไปตามๆกัน
“หึ รถฉันแค่ถูกเฉี่ยวเป็นรอยนิดหน่อย ตอนนี้อยู่ที่อู่” เขาตอบฉันมาแค่นั้นก่อนจะตั้งใจขับรถโดยที่สายตาจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า ส่วนฉันเองก็นั่งเขี่ยโทรศัพท์ของตัวเองไปมาด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว
- ผู้เขียน
