มาสิ! มารู้จักฉัน
1392 คำ
“ในเมื่อเธอกกล้าเข้ามาหาฉันเอง ก็กล้าให้สุดหน่อยสิ”
“จะทำอะไร!! อะ...เอามือคุณออกไป อ๊า...” มิราดึงมือของเขาออกจากส่วนบอบบางของเธอ แต่กลับถูกเขารวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้เหนือศีรษะ ร่างเล็กถูกเบียดชิดผนังห้องอย่างไร้ทางหนี ก่อนที่ช่วงล่างของเธอจะถูกมาเฟียหนุ่มกระทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง
เมื่อนิ้วสากของคนตัวโตแหวกลึกเข้าไปในร่องจีบอวบนูนไร้เส้นขนของเธออย่างรวดเร็ว หญิงสาวรู้สึกเจ็บแสบตรงใจกลางความเป็นสาวในช่วงแรก ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ตรงส่วนนั้นของเธอ เรียวขาทั้งสองข้างพยายามหุบเข้า แต่กลับถูกเขาแยกมันออกกว้างด้วยขาของเขา
“แค่นิ้วก็รัดแน่นขนาดนี้”
“อ๊า...ยะ...อย่าทำแบบนี้ อ๊ะ...” มิราสะบัดหน้าไปมาเมื่อนิ้วสากที่สอดผ่านช่องทางรักคับแคบของเธอขยับเข้าออกเร็วขึ้น จนเกิดเป็นเสียลามกต่างๆ นานาดังออกมา
เธอกัดปากตัวเองจนห้อเลือด เมื่อความรู้สึกแปลกใหม่เข้าเล่นงานเธอจากส่วนนั้น ที่เขากำลังกระทำบางอย่างกับเธอ รู้สึกเหมือนสมองหยุดสั่งงานไปชั่วขณะ
“แต่หน้าตาเธอบอกว่ากำลังชอบมันนะ” สายตาคมหลุบมองใบหน้าหวานที่กำลังเบ้หน้าออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร กลับขยับนิ้วชี้กับนิ้วกลางเข้าออกเร็วขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัว จนเธอเริ่มที่จะทนไม่ไหว
“อ๊า...ฉะ...ฉัน...อึก!” ร่างบางบิดเร่าทรงตัวบนขาของตัวเองไม่ไหว จนต้องเกาะไหล่ของเขาเอาไว้โดยอัตโนมัติ
ร่างบางกระตุกเกร็งถี่ๆ ตอดรัดสองนิ้วที่กำลังขยับเข้าออกตรงช่องทางรักคับแคบของเธอ ก่อนที่จะปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกมาอย่างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน
“อร๊ายยยย”
“หึ!” ไทเรลล์ค่อยๆ ดึงนิ้วที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำหวานสีใสของมิราออกช้าๆ สายตาคมจับจ้องอยู่ที่ร่างบางที่กระตุกเกร็งหายใจอย่างเหนื่อยหอบอยู่ต่อหน้าเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ทว่าแขนแกร่งกลับช่วยพยุงเธอเอาไว้ไม่ให้ทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น
“แค่ตามมาขอทำความรู้จัก ต้องมีเซ็กซ์กันด้วยเหรอคะ”
“หึ! แต่เธอเป็นคนแรกนะ ที่ฉันทำน้ำแตกตั้งแต่หน้าประตู”
“นี่! ฉันไม่ได้ขอนะยะ ปล่อยนะ! ฉันจะกลับ” มิราสะดุ้งเฮือกเมื่อคนตัวโดนกระชากแขนเธอจนตัวปลิว เข้ามาในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นห้องนอน เธอขืนตัวด้วยเรี่ยวแรงที่หลงเหลือทั้งหมด แต่กลับสู้แรงของเขาไม่ได้
“หึ!อยากรู้จักฉันไม่ใช่เหรอ มาสิ! มารู้จักฉัน”
“ไม่ๆ ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่ไปโว้ย!! ปล่อย!” มิราขืนตัวสู้แรงของมาเฟียหนุ่ม แต่มีเหรอแมวน้อยอย่างเธอจะสู้แรงควายอย่างเขาได้ เธอลากขาไปตามพื้นห้องกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณด้วยความหวาดกลัว
“ตามฉันมาถึงที่ คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยให้เธอออกไปจากที่นี่ง่ายๆ”
ตุ๊บ!
“โอ๊ย!” มิราร้องออกมาด้วยความเจ็บจนจุก เมื่อโดนกระชากแขนและเหวี่ยงเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์โดยที่ยังพูดไม่จบ เธอพยายามดันตัวลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก มือเล็กกุมเอาไว้ที่หน้าท้องของเธอ
"โซ่แส้ กุญแจมือ ไม่มีนะไม่ต้องถาม มีแต่ปืน"
ตุ๊บ!
ปืนสั้นสีดำเงาที่เหน็บอยู่บนเอวสอบถูกโยนลงบนเตียงนอนอย่างน่ากลัว หญิงสาวสะดุ้งโหยงถดตัวหนีจนหลังชนเข้ากับหัวเตียง
"กรี๊ดดดด!! โยนมาเพื่อ"
"เผื่อเธออยากได้แบบกร้าวใจ เหมือนในเรื่องจำเลยรัก"
“จะบ้ารึไง คิดว่าหล่อมากแล้วฉันจะยกให้เป็นพระเอกหรือไง"
"หึ!"มาเฟียหนุ่มกลั้วขำในคออย่างขบขัน ด้วยว่าพึ่งเคยเห็นผู้หญิงสติแตกต่อหน้าเขาเป็นครั้งแรก ดูเหมือนสกิลความหล่อในตัวเขาจะลดลงเหลือเพียงความน่ากลัวสินะ
"นะ...นั่นคุณจะทำอะไรฉัน” หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นกระหน่ำด้วยความตกใจ เมื่อเห็นไทเรลล์ถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาออกจนหมด จากนั้นก็เหวี่ยงมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นรอยสักรูปนกฟีนิกซ์น่าหลงใหลสยายปีกอยู่บนอกแกร่ง
“ทำในสิ่งที่เธอต้องการตั้งแต่แรกไง”
“มะ...อื้อ!” ร่างบางที่กำลังจะเหวี่ยงขาหนีลงจากเตียง ถูกไทเรลล์เข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็ว มือหนากระชากข้อเท้าของเธอที่กำลังจะหนีให้นอนราบไปกับเตียงนอน ก่อนจะโน้มริมฝีปากลงประกบจูบลงอวัยวะเดียวกันของเธออย่างรุนแรง กลีบปากเล็กถูกบดขยี้จนเจ็บแสบ
ในขณะที่มือหนากระชากชุดเกาะอกของเธอออกจนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่ม ที่มีเพียงบราปีกนกปกปิดมันเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ แต่มันกลับถูกกระชากออกไปพร้อมๆ กับแพนตี้ตัวจิ๋วที่เฉอะแฉะไปด้วยน้ำหวานของเธอในเวลาต่อมา
มือหนาลูบไล้ไปตามเนินสามเหลี่ยมที่มีน้ำหวานหล่อลื่นของเธอช้าๆ นิ้วสากค่อยๆ ส่งเข้าไปแหวกลงร่องลึกระหว่างกลีบกุหลาบอวบนูนทั้งสอง จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองนิ้วพร้อมขยับมันเข้าออกอย่างรัวเร็ว เหมือนต้องการเพิ่มน้ำหล่อลื่นให้ออกมาเป็นใบเบิกทาง
ร่างบางบิดเร่าไปมาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาปรนเปรออีกครั้ง ราวกับกำลังกระตุ้นร่างกายของเธอให้ตอบสนองการกระทำของเขา ซึ่งไม่นานกลีบกุหลาบอวบนูนของเธอก็ฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสุดกลั้นเป็นครั้งที่สอง
การกระทำของเขาเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวไม่สามารถเปลี่ยนใจหรือได้หนีทัน แม้เธอจะพยายามฟาดกำปั้นเล็กลงบนแผงอกแกร่งของเขาอย่างแรง หมายจะให้เขาถอนจูบอันดุดันออก ก่อนที่มันจะพรากชีวิตของเธอไป
‘ไอ้คนซาดิสม์’ หล่อซะเปล่า ความนุ่มนวลเท่ากับศูนย์
"จืดสนิท"ไทเรลล์ผละออกในเวลาต่อมาเมื่อเห็นว่ามิราเริ่มจะขาดอากาศหายใจ มือหนาเลื่อนลงไปถอดกางเกงที่สวมใส่อยู่ออกโยนมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี
“นี่! คุณ...จะทำแบบนั้นกับฉันจริงๆ เหรอ” มิราโพล่งขึ้นพลางหอบหายใจกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด ดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมร่างกายเปลือยเปล่าที่สันเทิ้มของเธอเอาไว้ ตวัดสายตามองไปที่มาเฟียหนุ่มด้วยแววตาระริกไหว
“ทำไมชอบถามอะไรโง่ๆ”
“ก็ฉันยังไม่เคย”
“แล้วยังไง กลัว?” ไทเรลล์เลิกคิ้วถาม เขาใช้มือหนาชักรูดแก่นกายขนาดใหญ่โตของเขา จนมันผงาดขึ้นชูชันต่อหน้าต่อตาของมิรา ที่กำลังมองการกระทำของเขาด้วยสีหน้าแดงก่ำ ระคนกับความหวาดกลัว
“กลัวสิยะ มันจะเจ็บเหมือนเอามีดกรีดมั้ย”
“แล้วแต่คนมั้ง แต่เดี๋ยวเธอจะติดใจฉันเอง” มือหนาเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงออกมา หยิบถุงยางออกมาหนึ่งชิ้น เขาฉีกห่อฟอยล์ของมันด้วยปาก ก่อนจะสวมใส่มันเข้าไปยังท่อนลำเอ็นแข็งขืนของเขาอย่างชำนาญ โดยที่สายตาดุดันของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมา ตลอดทุกการกระทำของเขาด้วยความหวานกลัว
“พูดแบบนี้แสดงว่านายเอาผู้หญิง มาทำเรื่องแบบนี้บ่อยงั้นเหรอ”
“ถามทำไม”
“อ๊ะ! จะดูดแรงอะไรเบอร์นั้น ฉันเจ็บนะโว้ย!” ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อไทเรลล์แทรกตัวเข้ากลางหว่างขาของเธอ โน้มริมฝีปากหนาลงตะโปมดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างรุนแรง
"อืม..."
"อร๊าย...จั๊กจี้..."มิราเด้งอกขึ้นอย่างลืมตัวตอนที่เขาตวัดเรียวลิ้นเฉอะแฉะวนลงบนยอดอกสีชมพูของเธอ จนมันแข็งเป็นไต อีกข้างก็ถูกเขาบีบเคล้นจนเกิดเป็นรอยแดงเถือกไปทั้งเต้าเต่ง
- ผู้เขียน
