@ เดอะ สกายคอนโด
ออด ~ ออด ~
“อื้อ...”
เสียงออดหน้าห้องพักดังขึ้นหลายครั้ง ส่งผลให้ร่างบางที่นอนหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนสี่ทุ่มกว่าๆ นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกในหลายๆ วัน ที่เธอนอนหลับโดยที่ไม่ต้องพึ่งยานอนหลับ
ก็ตั้งแต่พ่อของเธอเสียชีวิตไป การใช้ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปหมดทุกอย่าง ความกังวล ความเครียดและจิปาถะทำให้เธอกลายเป็นคนนอนไม่หลับและต้องพึ่งยานอนหลับมาได้สักพัก
มิรายกนิ้วขึ้นสีหูสีตาพลางเปิดปากหาวจนน้ำหูน้ำตาไหล ก่อนจะเดินลงจากเตียงไปยังประตูห้องพักเพื่อดูว่าใครมา
“โอ๊ย!” ใบหน้าหวานเบ้หน้าออกมาเมื่อเธอเคลื่อนไหวเร็วเกินไป ทำให้ความเจ็บปวดของส่วนบอบบางเข้าเล่นงานเธออีกครั้ง จมูกรั้นสูดหายใจเข้าลึกๆ ใช้มือกุมอยู่ที่หน้าท้องค่อยๆ เดินไปทางประตูห้องพัก
“มะ...มาได้ยังไง” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิมด้วยความตกใจ เมื่อเห็นภาพที่เอลอีดีขนาดเล็กซึ่งติดเอาไว้ข้างฝาผนัง ประ
