“บัวขอโทษที่ไปโดยไม่ได้ลา” เธอเอ่ยขอโทษเพื่อนรักเพราะทิ้งจดหมายเอาไว้แบบนั้นก็คงทำให้เพื่อนคิดว่าตัวเองไม่มีความหมาย จะไปก็ไม่ยอมพูดกันตรงๆ
“ไม่เป็นไรเลยนะบัว พิมพ์เข้าใจว่าบัวรู้สึกยังไง ถ้าเป็นพิมพ์ก็คงหนีไปเลยละ บัวไม่โกรธหรือเกลียดพิมพ์ก็พอแล้ว”
“บัวจะโกรธจะเกลียดพิมพ์ทำไมกัน”
“ก็เฮียทำอะไรไม่คิด” เธอกระแทกเสียงใส่พี่ชาย แต่ใจกระหวัดไปถึงเรื่องตัวเอง แม้ทำใจกับเรื่องคืนนั้นได้แล้ว เพราะทุกอย่างยังเหมือนเดิม คือไม่มีใครรู้เรื่องนี้และเรื่องก็เงียบไป กันต์ก็กลับไปถ่ายละคร ถ่ายหนังอะไรของเขาต่อ ตั้งแต่ที่เธอพูดใส่หน้าเขาวันนั้น เขาก็ยักไหล่เหมือนเข้าใจและไม่มาตอแยเธออีก
“บัวขอบใจมากนะที่พิมพ์รักบัว เป็นห่วงบัว แถมยังโกรธพี่ชายตัวเองขนาดนี้”
“ผู้ชายเฮงซวย” พิมพ์นาราพูดอย่างโมโห เธอด่าอีตาผู้กำกับขี้เก๊ก
บัวบูชากลับคิดว่าไปพิมพ์นาราด่าพี่ชายตัวเอง เธอก็หน้าเสีย
“พิมพ์ ไม่เอาแล้ว บัว
