“บัว”
“เฮียคงเห็นแล้วว่าครอบครัวของบัวเป็นยังไง เฮียอย่ามายุ่งกับบัวเลยค่ะ” เธอบอกด้วยความอาย อายเขาที่ครอบครัวเธอไม่ได้อบอุ่นเหมือนครอบครัวคนอื่นๆ แต่เธอไม่ได้อายหรอกที่มีพ่อแม่แบบนี้ เพราะคิดเสมอว่ายังไงพวกท่านเป็นผู้ให้ชีวิต
“ฟังเฮียนะครับคนดี” พันกรคุกเข่าลงหน้าเตียงที่หญิงสาวนั่งอยู่
“เฮียคุกเข่าทำไมคะ” เธอกะพริบตาปริบๆ หยาดน้ำตายังรินไหล ไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไร
“เฮียขอโทษ”
“เฮีย เอ่อ... เป็นอะไรคะ ขอโทษบัวเรื่องอะไร” เธอไม่เคยเห็นเขาในโหมดนี้มาก่อน จู่ๆ คนชอบหาเรื่องและไม่เคยยอมใครก็มาคุกเข่าขอโทษเธอ
“ทุกเรื่องที่แล้วๆ มา เฮียเข้าใจบัวผิดมาตลอด”
“เข้าใจผิดเหรอคะ” เธอทวนประโยคของเขา ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่เคยโกรธเขาลงเลยสักครั้ง
“ใช่ แต่ที่เฮียเป็นแบบนั้นเพราะไม่รู้ตัวว่ารักบัวตั้งแต่ตอนไหน”
“เฮียพัน!!!” บัวบูชายอมรับว่าตกใจจริงๆ ที่จู่ๆ เขามาสารภาพรักเอาในสถา
