พิมพ์นารารู้สึกว่าเขาน่ารัก ทำให้เธอคลายจากความอายไปได้มาก เขาอ่อนโยนและน่ารัก
เธอจิกมือกับผ้าปูที่นอนสีหวาน ใบหน้าเริดขึ้นอย่างเสียดเสียว ช่วงสะโพกหยัดขึ้นด้วยอาการสะท้านหวั่นไหว
กันต์ห่อชิวหาสอดแทรกชำแรกล้ำ ซอกกลีบผกาปลดปล่อยน้ำหวานไหลซึมออกมาให้เชยชิม แรงขยับเข้าออกก่อเกิดความเสียวซ่านจับขั้วหัวใจ
“พี่ขอนะคนดี...” กันต์ดึงหมอนมารองใต้สะโพกผาย ก่อนจะขยับมานั่งบนส้นเท้า เขายกขาของเธอออกห่างพาดไปกับแขน ก่อนจะเสียดสีเรือนกายกับกลีบกายสาว
“พี่กันต์ขา...”
“ขา...” เขาขานรับอย่างอ่อนหวาน มองสบตาออดอ้อนของเธอแล้วแทบทนไม่ไหว
“น่ารักจังครับ พี่ชอบแบบนี้แหละ”
“อื้อ...” เธอหยัดสะโพกรับเมื่อเขากดกายลงมาหา สายตาของเธอ สบประสานกับเขาอย่างลึกซึ้ง
“เป็นเมียพี่แล้วไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องกังวลอะไรและไม่ต้องคิดว่าพี่จะทิ้ง ไม่ทิ้งไปไหนเข้าใจไหม จะดูแลกันแบบนี้ตลอดไป” เขาเลื่อนมือไปลูบไล้ศีรษะขอ
