“บัวบูชาโตแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ใครดูแล แต่เธอท้องอยู่ จะให้เพื่อนมาดูแล เป็นภาระคนอื่นทำไม” พิมพ์นาราก้มหน้าเม้มปากแน่น เธอลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิท ระยะหลังมานี้เธอเอาแต่กินกับนอน บัวบูชาต้องคอยทำงานบ้าน ทำอาหาร ดูแลเธอทุกอย่าง บางทีงานที่อาจารย์สั่งก็ทำไม่เสร็จ เพื่อนต้องมาคอยนั่งทำให้อีก เธอเพิ่งรู้สึกว่าเป็นภาระให้เพื่อนรักอย่างที่กันต์ว่าจริงๆ นี่เธอหายมาก็ไม่ได้บอกกล่าว แค่เขียนจดหมายบอกเอาไว้แค่นั้น
“...” พิมพ์นาราพูดไม่ออก ก่อนจะตัดสินใจอีกครั้ง
“ถ้าต้องดร็อปเรียนเพื่อคลอดลูก ฉันจะกลับไปอยู่กับพี่ชายของฉันที่ไร่”
“คิดดีแล้วเหรอที่พูดแบบนั้นออกมา ถ้าเธอไม่กลัวว่าพี่ชายจะโดนครหาว่าน้องสาวเรียนไม่จบ ท้องโย้กลับไป”
“ฉัน...” เรื่องนี้เธอเป็นกังวลมากจริงๆ เพราะไม่อยากให้พี่ชายต้องเสียใจอีก
“ไม่ได้อยากพูดให้รู้สึกผิด เรื่องนี้เราสองคนไม่ได้ตั้งใจ จะผิดก็ผิดที่คนทำ คุณยายจะดูแลเธออย่
