“ตากันต์อยากให้หนูกับลูกอยู่ในที่อากาศดีๆ แบบนี้ อยู่ที่นี่จนกว่าจะคลอดจะได้แข็งแรงทั้งแม่ทั้งลูก ที่นี่มีคนรับใช้ คนสวน คนขับรถ ไม่ต้องกลัวว่าจะลำบาก อยากไปไหนมาไหนก็ไปได้สะดวก อีกทั้งโรงพยาบาลก็อยู่ไม่ไกลกันนัก หนูไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ”
“หนูไม่ได้กังวลหรอกค่ะ แต่กลัวว่าจะรบกวนคุณยาย”
“รบกงรบกวนอะไรกันจ๊ะ คิดมากจริงเด็กคนนี้ หนูอยู่ที่นี่ตากันต์ก็คงเบาใจ เขาน่ะห่วงหนูมากนะ” คุณยายกิ่งจันทน์หันไปยิ้มกับหลานชาย พอทราบเรื่องราวทั้งหมดว่าทั้งสองมาเป็นสามีภรรยากันได้ยังไงก็มองพิมพ์นาราในอีกแง่หนึ่ง และให้นึกสงสารด้วยว่าต้องมาท้องทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อม แต่ท่านก็มั่นใจว่าหลานชายคนเดียวจะดูแลผู้หญิงคนนี้ได้ดีที่สุด เพราะสายตาเป็นประกายเวลาพูดถึงนั้น บ่งบอกถึงความเอ็นดูและรักใคร่ เจ้าตัวเองก็คงรู้ดี ท่านเลี้ยงหลานชายมากับมือทำไมจะไม่รู้ นอกจากความผิดพลาดแล้ว ต้องมีความพิเศษอะไรอีกอย่างแน่นอน ไม่ใช่แค่
