“น้องสาวของเฮียน่ารักที่สุด ไม่ต้องกลัวอะไร เฮียอยู่ตรงนี้ ไม่ให้ใครมารังแกได้แน่นอน” พิมพ์นาราได้ฟังพี่ชายแล้วน้ำตาก็รินไหล ตอนเด็กๆ เธอโดนใครรังแก พี่ชายก็ช่วยเหลือตลอด พอโดนรังแกเธอก็ร้องงอแงไปฟ้อง พี่ชายก็ปลอบและจัดการให้ หลังๆ เธอเข้มแข็งขึ้น ใครรังแกเธอก็สู้ไม่ถอย
“เฮีย... พิมพ์ขอโทษนะ” พิมพ์นาราโอบกอดเอวหนาของพี่ชายเอาไว้ ก่อนซบหน้ากับอกกว้างอันแสนอบอุ่น
“เฮียไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเราหรอกตัวเล็ก” พันกรลูบศีรษะน้องสาวไปมา บัวบูชามองแล้วอมยิ้ม ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
พิมพ์นารารู้สึกว่าขณะเดินทางไปยังบ้านของกันต์มือของเธอเย็นเยียบไปตลอดทาง ไปถึงบ้านของกันต์ก็ถึงกับตกตะลึง
“มากันแล้วเหรอ” เสียงของหญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้น ความสวยของท่านทำให้เธอเผลอยิ้มตอบกลับไป
“เข้ามาก่อนสิ” น้ำเสียงอบอุ่นแลดูน่าเกรงขามนั้นเป็นของบุรุษอีกท่านที่นั่งอยู่ใกล้กัน ชายวัยกลางคนที่เค้าโครงหน้าคล้ายกับใ
