2 วันต่อมา
"เย้!! ในที่สุดพราวก็จะได้ไปเที่ยวแล้ว"
เสียงตะโกนขึ้นหลังจากได้ยินคำบอกกล่าวจากเพื่อนสนิทของพ่อกับแม่ก็กระโดดด้วยความดีใจก่อนจะเดินมานั่งลงที่ตักเขาอย่างออดอ้อน
"ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอหนูพราว"
"ค่ะก็พราวอยู่แค่ห้องมาหลายวันแล้ว พอจะได้ไปเที่ยวเลยตื่นเต้น"
"งั้นพวกเราเตรียมตัวกันเลยดีไหม"
"ดีค่ะลุงเดฟ" พราวพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นก่อนจะรีบวิ่งไปเปลี่ยนชุดที่ตัวเองเคยซื้อไว้กับเดฟ
ไม่นานพราวกับเดฟก็มาถึงสถานที่ท่องเที่ยวในเกาะ พราวแสงของแดดที่สะท้อนกระทบบนพื้นผิวของน้ำทะเลทำให้เธอที่รู้สึกเมื่อยล้าอยู่แทบจะมลายหายไปจนหมดสิ้น นานแล้วสินะที่ไม่ได้มาทะเลแบบนี้ แม้คนที่มาด้วยรอบนี้จะไม่ใช่เพื่อนหรือพ่อแม่แต่เป็นเพื่อนพ่อก็ตาม
พราวมองคนที่กำลังนอนอาบแดดอยู่บนดาดฟ้าเรืออย่างสบายใจด้วยความหมั่นไส้ เป็นเพราะลุงเดฟแท้ๆเลยทำให้ตอนนี้เธอแทบเดินหุบขาไม่ได้ เห็นท่าทีสบายใจไม่ทุกข์ร้อ
