คลั่งรักคุณลุงมาเฟีย

คลั่งรักคุณลุง : เพื่อนสนิทพ่อกับแม่

คฤหาสน์หลังใหญ่แถบชานเมืองในยามค่ำคืน ตอนนี้แสงไฟด้านในระยิบระยับและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มดังก้องไปทั่วเพื่อร่วมฉลองยินดีกับวันเกิดครบ 14 ปีของเด็กสาวตัวน้อยของลูกเจ้าของบ้าน

"พราวสวัสดีอานพสิลูก จำคุณอาได้ไหม" นิชาบอกลูกสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเอง พราวเด็กหญิงเจ้าของชื่อรีบยกมือไหว้ญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมงานวันเกิดตัวเองอย่างยิ้มแย้ม

"สวัสดีค่ะอานพ คุณอายังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ"

"หนูพราวก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย แถมยังปากหวานรู้จักชมผู้ใหญ่แบบนี้อีก งั้นเอานี้ไปเลยของขวัญจากอังกฤษ อาบินไปทำงานตั้งใจชื่อมาให้ดูโดยเฉพาะเลยนะ"

นพยื่นกล่องของขวัญในมือให้หลานสาว ดูเหมือนเธอจะพอใจกับของขวัญที่เขาให้ไม่น้อยเลยเพราะใบหน้าเธอเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณนะคะคุณอานพ"

"ถ้าหลานสาวคนสวยของอาชอบอาก็ดีใจ พี่นิแล้วพี่พงศ์ไปไหนครับ ทำไมผมไม่เห็นเลย"

"ไปรับเพื่อนที่สนามบินนะ"

"เพื่อนที่สนามบิน...ใครครับ?"

"เดี๋ยวมาถึงนายก็รู้เอง อ่ะ! นั้นไงรถเข้ามาพอดี"

นิชาที่เห็นแสงไฟจากรถที่สามีขับออกไปเคลื่อนตัวเข้ามาตรงลานจอดรถ ก่อนประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับจะถูกเปิดออกและมีชายร่างสูงให้ผมทองผมสีน้ำตาลอ่อนก้าวขาออกมาจากรถ นพที่สงสัยในตอนแรกว่าคนที่พี่ชายทำไมต้องไปรับเพื่อนคนนี้ที่สนามบินเองก็เข้าใจได้ในทันที

"สวัสดีนิชา...อ้าว นพก็มาเหรอ"

เสียงทักทายเป็นภาษาอังกฤษตามถิ่นกำเนิดของผู้มาเยือนดังขึ้น เมื่อเข้าเดินมากอดทักทายเพื่อนอย่างนิชา เดวิส ลอยเซนลาจหรือเดฟ ลูกชายคนเดียวของเจ้าของฟาร์มไข่มุกในประเทศอังกฤษ เขาเป็นเพื่อนกับพงศ์และนิชาตั้งแต่ที่มาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนสมัยมัธยม พอเพื่อนทั้งสองคนไปเรียนที่อังกฤษ เขาก็ให้ทั้งคู่ไปพักอยู่ที่บ้านด้วยเลยทำให้สนิทกันไม่ต่างจากคนในครอบครัว

"สวัสดีครับพี่เดวิส"

นพยื่นมือออกไปทักทายคนที่อายุมากกว่า แม้ว่าเขาจะไม่เคยคุยกับชายหนุ่มคนนี้ แต่รู้จักอีกฝ่ายอย่างดีเพราะผู้ชายที่เป็นเพื่อนของพี่ชายเขาคนนี้คือคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยธุรกิจครอบครัวที่กำลังจะล้มลายให้กลับมาฟื้นคืนอีกรอบ เรียกได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณเลย

"นพใช่ไหม พี่เคยเห็นรูปเราในโทรศัพท์พงศ์" เดฟยื่นมือออกไปรับคำทักทาย แต่ว่ามืออีกข้างก็ยังไม่ยอมปล่อยนิชา เล่นเอาคนเป็นทั้งเพื่อนสนิทและสามีของคนที่ถูกแบบนิชารีบเข้ามาผลักเพื่อนออกทันที

"ไอ้เดฟคุยได้มืออย่าแตะ กูหวง"

ท่าทางของเพื่อนทำให้เดฟอดขำไม่ได้ ไม่ว่าจะกี่ปีนิสัยหวงเมียของเพื่อนก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย

"นี่คือเจ้าของงานวันเกิดใช่ไหมครับ สวัสดีครับคนสวยของลุง แฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่อายุครบ 14 ปีนะครับ ลุงรีบบินมาไทยด่วนเลยไม่มีของขวัญมาให้...แต่เอาแบบนี้ดีกว่า ถ้าคนสวยอยากได้อะไรหลังจากนี้หรือยากให้ลุงทำอะไรให้ ลุงจะยินดีทำทุกอย่างโดยไม่ปฏิเสธสักคำดีไหมครับ"

เดฟเลือกที่จะไม่พูดอะไรกับเพื่อนต่อ แต่ย่อตัวนั่งลงให้อยู่ในระดับเดียวกับเด็กหญิงเจ้าของวันเกิดที่มองเขาไม่กระพริบตาตั้งแต่เขามาถึง

"เดฟอย่าบอกนะว่าลืมชื่อลูกสาวนิชานะ บอกหลายทีแล้วว่าหลานชื่อพราว...หนูพราวสวัสดีลุงเดวิสสิลูก" พอเห็นว่าลูกสาวเงียบไปนิชาก็รีบบอกเพื่อให้ลูกไม่เสียมารยาท

"ไม่เป็นไรนิชาอย่าไปบังคับหลานเลย คงจะตกใจเจอฝรั่งตัวโตๆ มาวันเกิดตัวเอง อีกอย่างเราก็ไม่ได้ลืมชื่อหลานนะ...อย่าไปฟังแม่ของหลานนะครับ ลุงนะจำชื่อหนูได้ดี"

เจ้าของชื่อของคนที่ถูกอีกฝ่ายบอกว่าจำชื่อตัวเองได้ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงมาก มันเต้นแรงตั้งแต่ได้สบตากับดวงตาสีฟ้าสวยของชายผมทองที่บอกว่าเป็นเพื่อนของพ่อ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เคยแค่ได้ยินเพื่อนในคลาสเรียนพูดกันว่าเวลาเจอคนที่ตัวเองชอบ หัวใจจะเต้นแรงและรู้สึกเขินอายเวลาเขาพูดด้วย

"...."

"ทำไมหลานไม่ตอบฉันเลย หรือว่าหลานฟังอังกฤษไม่รู้เรื่องเหรอไอ้พงศ์" เดฟเงยหน้าถามคนเป็นพ่อของเด็กหญิง

"จะเป็นไปได้ไงลูกกูเรียนอินเตอร์นะ"

"ก็หลานไม่ตอบกู"

"สวัสดีค่ะคุณลุงเดวิส" พราวเลือกที่จะพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเพื่อนพ่อเริ่มจะกังวล

"ลุงตกใจแทบแย่ กำลังคิดเลยว่าถ้าหนูพูดอังกฤษไม่ได้ ลุงจะไปเรียนภาษาไทยมาคุยกับหนู อีกอย่างเรียกลุงว่าลุงเดฟก็ได้ครับ" เดฟพูดอย่างอ่อนโยนพร้อมกับวางมือใหญ่ลงบนกลุ่มผมนุ่มของเด็กหญิงอย่างอ่อนโยน

"เอาล่ะ...ใกล้ถึงเวลาเป่าเค้กแล้ว พราวหนูไปรอกับเพื่อนด้านในก่อนนะลูก" นิชามองนาฬิกาในข้อมือก่อนจะบอกลูกสาว พราวยิ้มให้แม่ก่อนจะเดินออกไปหาเพื่อนตามที่แม่บอก

ไม่นานทุกคนที่ถูกเชิญเข้ามาในงานก็ต่างฉลองร่วมยินดีกับเด็กสาว ผ่านไปเกือบสามทุ่มงานเลี้ยงก็เลิกรา แขกเรื่อต่างพากันกลับบ้านกันกลับเหรอก็เพียงแต่ชายชาวต่างชาติที่เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าบ้าน

"มึงบอกกูได้ยังว่ามาที่ไทยทำไม"

ถึงแม้ว่างานเลี้ยงจะเลิกราแล้วแต่ชายสองคนก็นั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงบาร์เหล้าในบ้านกันต่อ ก่อนที่พงศ์จะถามเพื่อนถึงเหตุผลที่เดฟมาที่เมืองไทย

"กูมาดูสถานที่แต่งงานนะ"

"แต่งงาน...ใคร?"

"งานแต่งกูเอง"

"ห๊า!! ไอ้เดฟ พูดจริง...กับใคร อย่าบอกนะว่าดาราสาวที่กำลังเป็นข่าวกับมึง" พงศ์นึกถึงข่าวพาดหัวสำนักพิมพ์ดังในต่างประเทศที่เสนอข่าวเกี่ยวกับการเดทดาราของดาราสาวและลูกชายมหาเศรษฐีติดอับดับ1ใน5ของประเทศ

"อือ"

"ฮ่า ๆ วันนี้มีแต่เรื่องดี ดี!! วันนี้เรามาดื่มกันให้หนำใจเลย"

ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างมีความสุข ต่างจากบุคคลที่สาม ที่ยืนหลบมุมอยู่เพราะบังเอิญผ่านมาได้ยิน เพียงแค่ได้ยินเรื่องน่ายินดีของคนที่เพิ่งรู้จักไม่กี่ชั่วโมงก่อนหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอก็เจ็บแปล๊บไปหมด ใครจะไปคิดล่ะว่าเธอจะมีความรักวันนี้และอกหักวันนี้อีกเหมือนกัน

ดูเหมือนว่าสวรรค์จะส่งบทเรียนเรื่องความรักที่น่าเศร้าให้เธอตั้งแต่วันแรกแย้มเลยสินะ