“อ้อ... เหรอคะ นายแม่เชื่อแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ” นุชรียิ้มอ่อน
“จ้ะ” นารีรับคำแล้วยิ้มแฉ่ง
“งั้นก็ตามนั้นแล้วกันค่ะ”
“จะไปดูที่ทางก็ตามสบายนะจ๊ะ ในสวนมีผลหมากรากไม้เยอะแยะไปหมด อยากได้อะไรก็เอาติดไม้ติดมือกลับไปได้เลย ที่นี่ไม่มีสารพิษ ไม่มียาฆ่าแมลงหรือสารเคมีแน่นอน”
“ขอบคุณคุณน้ามากเลยนะคะ เอาไว้ดิฉันจะแวะมาหาบ่อย ๆ เราจะได้นั่งคุยกัน” กันยากล่าวขอบคุณ เดินไปดูที่ทางสิบหกตารางเมตรที่เจ้าลูกชายตัวดีซื้อเอาไว้ตาปริบ ๆ
“ยายนุช”
“คะคุณป้า”
“ป้าไม่รู้จะพูดอะไรดี”
“คุณป้าไม่ต้องพูดหรอกค่ะ นุชเข้าใจดีค่ะ” นุชรีบีบมือผู้เป็นป้าอย่างเข้าใจ
“แล้วนายหัวกุมภ์เป็นยังไงบ้างล่ะจ๊ะ” คุณยายเอ่ยถามอย่างห่วงใย ไปเยี่ยมวันนั้นก็ไม่ได้ไปอีกเลย
“อาการหนักเลยค่ะ ขยับไม่ได้เลย ดิฉันก็ต้องดูแลคนงานเยอะมาก ไม่มีใครช่วยดูแลเลยค่ะ นี่ก็คงต้องจ้างพยาบาลพิเศษมาเฝ้า ยายนุชเองก็ต้องดูแลรีสอร์ตกับโรงแรมในเครื
