“ผมโคตรมึนไปหมดแล้ว ใครก็ได้อธิบายให้ผมฟังหน่อยเถอะครับ” กุมภ์งงเป็นไก่ตาแตก แล้วเสียงทุกคนก็หัวเราะประสานกัน ยกเว้นกุลยาที่มองเขาด้วยความรักหมดหัวใจ
“นี่ผมไว้ใจอะไรใครได้บ้างครับนี่”
อังคารเกาหัวไปมา ทุกคนวางแผนกันอย่างแนบเนียน
เนียนกริบ!!!
“มึงอย่าเพิ่งงงไอ้อังคาร กูนี่งงหนักกว่ามึงอีก” กุมภ์เดินเซ ๆ กลับไปทิ้งตัวลงนอนโดยความช่วยเหลือของกุลยา เธอยิ้มขำในขณะที่เขานอนตาปริบ ๆ จับต้นชนปลายไม่ถูกเอาเสียเลย
“วันก่อนแม่ได้เปิดใจคุยกับหนูกุล ถึงเขาจะรับปากแต่งงานกับเราก็ยังไม่มั่นใจ แม่ก็เลยช่วยให้เขามั่นใจ”
“ทุกอย่างที่นายแม่บอกผมเป็นเรื่องไม่จริงเหรอครับ กุลยา เอ่อ... ไม่ได้โดนทำร้ายแบบนั้นใช่ไหมครับ” กุมภ์เอ่ยถาม เขาไม่ติดใจเรื่องที่มารดาคิดวางแผนแบบนี้ แต่ติดใจเรื่องที่กุลยาโดนทำร้าย ไม่ใช่เขารังเกียจ แต่เพราะว่าเขาไม่อยากให้เธอรู้สึกแย่กับเรื่องนี้
“ใช่จ้ะ แม่โกหก”
“โล่งไปครับ ผม
