“มึงตายซะเถอะ!!!” พจน์ถือมีดที่เขาหาได้จากในห้องครัวของร้านก่อนจะตรงเข้ามาหากุมภ์
“พี่กุมภ์ระวังนะคะ” กุลยาเอ่ยเตือนเสียงสั่น กรีดร้องเสียงหลง แต่กุมภ์ไวกว่าเขารีบคว้ามือของพจน์เอาไว้ก่อนจะบิดข้อมือของอีกฝ่ายเต็มแรงจนมีดตกพื้น
“โอ๊ย!” พจน์ร้องด้วยความเจ็บ กุมภ์รวบข้อมือของพจน์มาทางด้านหลังก่อนจะกดไปกับพื้น เขารีบโทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจในทันที ไม่นานตำรวจก็มาพาตัวพจน์ไปที่โรงพัก พนักงานที่ออกันอยู่หน้าร้านรีบเข้ามา ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“กุลเป็นยังไงบ้าง” กุมภ์เอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ถ้าเขามาไม่ทันเธอคงโดนข่มเหงไม่เหลือชิ้นดี
“กุลไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แต่ไม่คิดว่าพี่พจน์จะทำอะไรแบบนี้ได้ เมื่อก่อนพี่พจน์ไม่ได้เป็นแบบนี้นะคะ ฮึก ๆ” กุลยาพูดแล้วยกมือขึ้นปิดปาก เธอร้องไห้ออกมาเบา ๆ ทั้งตกใจทั้งเสียใจในเวลาเดียวกัน
“ตำรวจบอกว่าพ่อแม่ของหมอนั่นสมรู้ร่วมคิดด้วยนะ”
“ยังไงเหรอคะ” ก
