กุลยาไม่ค่อยเห็นท่าทีแบบนี้ของกุมภ์สักเท่าไหร่นัก แต่เวลาเขาเอาจริงขึ้นมาก็ไม่มีใครกล้าตอบโต้ และนั่นก็ทำให้บัลลังก์กับช่อทิพย์ถอยร่นกลับไปแทบจะทันที ก่อนไปยังด่าว่าอย่างสาดเสียเทเสีย แต่ก็ได้แค่ด่าและเจ็บใจตัวเองเพราะทำอะไรไม่ได้
“กุลอยู่นี่ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ พี่เป็นห่วง” กุมภ์หันไปเอ่ยกับหญิงสาว
“กุลไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
“ช่วงนี้พี่ต้องไป ๆ มา ๆ เดี๋ยวจะหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านดีไหม พี่เป็นห่วงกุลกับคุณยาย”
“คิดมาก ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พ่อแม่ของพี่พจน์ก็คงไม่มายุ่งวุ่นวายกับกุลอีกแล้ว”
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” กุลยาอุทาน หลุดจากภวังค์ความคิดเมื่อถอยหลังไปชนเข้ากับใครคนหนึ่ง เธอยังไม่เปิดร้านจึงคิดว่าคงเป็นพนักงานที่มาทำงานในตอนเช้า
“กุลสบายดีเหรอ” น้ำเสียงคุ้นเคยนั้นคือพจน์ เขาดูเปลี่ยนไปมาก จากพจน์ที่ดูสุภาพเรียบร้อย ดูดีสะอาดสะอ้าน แต่ตอนนี้เขาไม่ได้พิถีพิถันในการแต่งตัวเหมือนก่อน ผมเผ
