“ข้าถามอะไรเจ้าหน่อย เจ้าเคยคิดอยากมีวาสนาสูงส่งบ้างหรือไม่”
คิดอยู่ชั่วครู่ฮุ่ยชิงรีบตอบ “ใครก็อยากมีวาสนาสูงส่งกันทั้งนั้นเจ้าค่ะ แต่ข้าขอแค่มีความสุขทุกวันก็พอใจแล้ว”
“หากข้าจะช่วยสร้างวาสนาให้เจ้า เจ้าจะยอมรับไหม”
“สร้างวาสนา!” นางไม่เข้าใจเรื่องที่เขาพูดนัก
“การได้แต่งเป็นเมียเอกของท่านพี่ก็นับว่าเป็นวาสนาของข้ามากแล้วเจ้าค่ะ ท่านพี่ก็รู้ข้าเป็นเพียงลูกอนุ มาจากสายรอง ได้แต่งเป็นถึงฮูหยินใครๆ ต่างชื่นชมว่าข้าโชคดีแล้วเจ้าค่ะ”
“บางทีข้าอาจจะช่วยให้วาสนาของเจ้าสูงส่งกว่านี้ ขอเพียงเจ้ายอมให้ข้าช่วยผลักดัน และอย่ากีดกันเวลาข้าจะช่วยเจ้าสร้างวาสนา”
“สร้างวาสนา สร้างอย่างไรเจ้าคะ ท่านพี่มีแผนหลอกอะไรข้าอีก” นางเริ่มไม่ไว้ใจคนผู้นี้ เพราะคำพูดน่าเชื่อถือ ท่าทีน่าเกรงขาม สุดท้ายผลักนางลงบนเตียงทุกที ฮุ่ยชิงขยับหนีเล็กน้อย แต่ถูกแขนกำยำคว้าเอวคอดดันกลับเข้าหาตัว
“นั่งเฉยๆ สิ เจ้ากลัวอะ
