“แต่ข้าว่าส่งตัวนางให้ทางการดีกว่าเจ้าค่ะ”
“อี้หวา เมื่อครู่เจ้าก็เห็นว่าบ่าวสารเลวนั่นพูดโกหก เจ้าจะยังให้ข้าส่งตัวฮุ่ยหลิงไปให้ทางการอีกหรือ ที่เจ้าสั่งโบยนางไปก็ถือว่ามากแล้วนะ”
“อ๊ะ ขะ ข้าเห็นว่านางไม่ยอมรับผิด” อี้หวาแก้ตัว
“นางทำผิดจริงหรือไม่ยังไม่มีข้อพิสูจน์ เจ้าอย่าเพิ่งด่วนตัดสิน กลับไปที่ห้องของเจ้าได้แล้ว”
หม่าอี้หวาไม่กล้าโต้เถียงอีกเพราะไฟโทสะของสามีบ่มเต็มอยู่สองเบ้าตา นางจึงเริ่มระแวงขึ้นมาว่ากุ้ยไป๋เทียนจะมองแผนการของนางออก
“เจ้าค่ะ” อี้หวายอมแพ้ ฮุ่ยชิงเห็นสีหน้าราวขี้เถ้าเปียกของอี้หวาแล้วก็หันไปทางบิดา
“ขอบคุณท่านพ่อเจ้าค่ะ”
“เจ้าพาแม่ของเจ้ากลับไปที่ห้องได้แล้ว”
“ข้าขอนอนเฝ้าท่านแม่ได้หรือไม่เจ้าคะ”
หม่าอี้หวารีบหันกลับมาดวงตาเหลือกลาน นางเสียหมากไปตัวหนึ่งแล้วแต่จะแพ้ทั้งกระดานไม่ได้ นางวางแผนไว้แล้วว่าจะให้ฮุ่ยชิงกลับสำนักคุ้มภัยแล้วระหว่างทางก็ให้หมิงจงซีม
