คนของสำนักคุ้มภัยไม่ได้คิดจะจับตัวหมิงจงซีกลับ แต่สะกดรอยตามไปจนแน่ใจว่าหายไปในจวนสกุลหลี่ จากนั้นจึงได้กลับมารายงานหยางต้าหลง
“พวกเจ้าทำงานได้ดีมาก กลับไปเฝ้าต่อ อย่าให้คลาดสายตาไปได้”
คล้อยหลังคนที่เจิ้งอี้เหยียนส่งไปเฝ้าหมิงจงซี ฮุ่ยชิงก็เก็บความร้อนใจไว้ไม่ไหว ภาพที่มารดาถูกโบยอย่างไม่มีความผิดทำให้หัวใจนางร้อนรุ่ม ต้องการให้คนที่ใส่ร้ายมารดาพบกับความเจ็บปวดแบบเดียวกัน
“ท่านพี่ เรื่องแผนการของคุณหนูหลี่กับหมิงจงซีเราแก้ไขตลบหลังพวกเขาได้แล้ว หญิงร้ายชายชั่วเหมาะกันดี ที่จริงเราน่าจะยกพี่สาวข้าให้หมิงจงซีผู้นั้นไปอีกคน”
เจิ้งอี้เหยียนมองหน้านางด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเขกหัวนางไปหนึ่งที
“เจ้าช่างอำมหิตนักฮุ่ยชิง ชักจะเลียนแบบนิสัยข้ามากเกินไปแล้ว”
ฮุ่ยชิงยกมือลูบผมดำสลวย เขาแค่เขกแต่นางรู้สึกเหมือนถูกค้อนทุบเลย
“ท่านพี่มือหนัก ข้าเจ็บ”
เจิ้งอี้เหยียนมองนางพลางส่ายหน้าเหมือนรำคาญ แ
