“พวกเจ้าดูแลพระชายาให้ดี พานางกลับไปที่วังเหิงเยว่ แล้วข้าจะรีบตามไป”
“พ่ะย่ะค่ะ / เพคะองค์ชายรอง”
เสียงชายหญิงแต่งกายงดงามยอบกายรับคำสั่ง นางกำนัลรับใช้สองคนอายุคงไม่เกินสิบห้า รีบเข้ามาประคองนางด้วยท่าทีรู้งานแกมเอาใจใส่ ทำให้ฮุ่ยชิงอดคิดถึงสาวใช้ข้างกายไม่ได้ ป่านนี้เจียวมี่คงกำลังเป็นห่วงว่านางหายไปไหน หากมีเจียวมี่มาด้วย นางยังพอมีเพื่อนพูดคุย
“ถวายบังคมเพคะ พระชายา หม่อมฉันหลินเอ๋อร์” หลินเอ๋อร์คนนี้หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา และดูกิริยานุ่มนิ่มเรียบร้อยดี
“ถวายบังคมเพคะ พระชายา หม่อมฉันเสาเย่า พระชายาเดินทางมาไกลคงจะเหน็ดเหนื่อย รีบเสด็จเข้าตำหนักเถอะเพคะ”เสาเย่ามีดวงตาสดใสดูซุกซน ท่าทางจะช่างพูดกว่าหลินเอ๋อร์
“เรียกข้าพระชายาอีกแล้ว” นางเบิกตากว้าง สีหน้าเบิกบานขึ้นทีละน้อยสีแดงเริ่มปรากฏขึ้นที่แก้มนั่นหมายความว่าเจิ้งอี้เหยียนไม่ได้คิดพานางมาเป็นอนุอุ่นเตียง
ในเมื่อเป็นเช่นนี้แ
